Dzisiaj Rosyjska Galeria Hokejowej Sławy jest bardzo istotnym problemem, który dotyka dużej liczby ludzi na całym świecie. Wraz ze wzrostem globalizacji i wzajemnych powiązań, Rosyjska Galeria Hokejowej Sławy stał się tematem ogólnego zainteresowania, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Od wpływu na społeczeństwo po konsekwencje na poziomie osobistym, Rosyjska Galeria Hokejowej Sławy wywołał szeroką debatę i wzbudził zainteresowanie zarówno ekspertów, jak i obywateli. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom Rosyjska Galeria Hokejowej Sławy i zbadamy jego implikacje w różnych kontekstach.
Rosyjska Galeria Hokejowej Sławy (ros. Российский зал хоккейной славы – Rossijskij Zał Chokkiejnoj Sławy) – państwowa galeria sławy w hokeju na lodzie w Rosji.
Została ogłoszona 17 lutego 2014 w Soczi podczas odbywających się tam Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014 wraz z zaanonsowaniem powstania Muzeum Sławy (którego siedzibę wyznaczono na terenie Zakładu imienia Lichaczowa w Moskwie). W tej placówce zostaną zlokalizowane pamiątki po wszystkich 145 zawodnikach, przyjętych do Galerii Sławy. W tym miejscu powstanie „Park Legend”, w ramach którego oprócz muzeum będą utworzone dwa lodowiska o pojemności 12 000 i 3 000[1].
17 lutego 2014 przyjęto pierwszych 146 uhonorowanych do Galerii Sławy[2]. Podczas uroczystości wręczono wyróżnienia w postaci pierścieni wybranych żyjącym członkom Galerii Sławy[3][4]. Część z grupy wyróżnionych została przyjęta do Galerii Sławy pośmiertnie.
Lista wyróżnionych skupia zawodników oraz trenerów którzy swoje kariery rozpoczynali, prowadzili i zakończyli w okresie istnienia Związku Radzieckiego. Niektórzy z nich grali (bądź byli szkoleniowcami) w hokeja także po rozpadzie ZSRR (w zdecydowanej większości w barwach Rosji; aczkolwiek z uwagi na pochodzenie np. Darius Kasparaitis był Litwinem, a Vitālijs Samoilovs Łotyszem).
Spośród uhonorowanych karierę zawodniczą kontynuuje Nikołaj Chabibulin.