Rondo (winorośl)

Wygląd przypnij ukryj Rondo‘Rondo’
Ilustracja
Winogrona rondo
Gatunek

Krzyżówka międzygatunkowa winorośli

Inne nazwy

GM 6494-5

Najstarsza nazwa

Geisenheim 6494-5

Hodowca

Helmut Becker

Rok wyhodowania

1964

Pochodzenie

Czechy/Niemcy

Ważne regiony uprawy

Anglia, Polska

Identyfikator VIVC

14308

Przeznaczenie owoców

wino

Kolor skórki

granatowoczarny

Charakterystyczne aromaty

czereśnie, borówki, maliny

Cechy uprawowe
Dojrzewanie

przełom września i października

Klimat uprawy

chłodne rejony

Mrozoodporność

–23 °C

Preferowane gleby

średniej klasy

Min. suma temp. (SAT)

2450-2550

GDDC

950 -1050

Rondo – mieszaniec niespecyficzny odmian winorośli Zarya Severa × Saint Laurent. Krzyżowania odmian dokonał w 1964 roku czeski hodowca prof. Vilém Kraus, a selekcję przeprowadził w Niemczech prof. Helmut Becker. W 1997 roku jedną wyróżniającą się roślinę oznaczoną symbolem Gm 6494-5 rozpowszechniono pod nazwą rondo. W 1999 roku rondo zostało mimo udziału genów winorośli amurskiej zarejestrowane jako odmiana winorośli właściwej (Vitis vinifera).

Charakterystyka

Rondo – liście

Wzrost krzewu silny. Jest średnio wrażliwy na mróz i na choroby. Jego odporność na mróz maleje pod wpływem odwilży zimą. Dobrze plonuje w chłodnym klimacie przy stabilnej temperaturze zimą. Liście średniej wielkości, 3-klapowe, z ostrymi ząbkami i nerwami w zagłębieniach blaszki liściowej, charakterystycznymi dla winorośli amurskiej (Vitis amurensis). Grona średniej wielkości, rozgałęzione, jagody kuliste, średniej wielkości, granatowoczarne, miąższ zabarwiony.

Fenologia

Wiosenną wegetację rozpoczyna wcześnie. Jagody wybarwiają się bardzo wcześnie i dojrzewają dość wcześnie, pod koniec września, zależnie od lokalizacji. W polskich warunkach klimatycznych wymaga okrywania na zimę. Pąki wytrzymują spadki temperatur do –23 °C.

Choroby

Odmiana o średniej odporności na choroby grzybowe. Jest wrażliwsza na mączniaka prawdziwego niż na mączniaka rzekomego.

Cięcie

Zalecane sznury poziome z krótkimi łozami zawierającymi 4-5 pąków lub średnio długimi na 6-8 pąków. Wskazane jest systematyczne przerzedzanie nadmiernie zagęszczającego się krzewu.

Parametry dojrzewania

Wino

Wino opisywane jest jako dobrej lub bardzo dobrej jakości, dość cierpkie, barwy ciemnej, rubinowej, o przyjemnym czereśniowym aromacie. Profil wina podobny do win z czystych odmian winorośli właściwej przyczynił się do oficjalnej rejestracji. Udaje się dobrze nawet w bardzo chłodnych, jak na winiarskie standardy okolicach.

Rozpowszechnienie

Rondo było trzecią co do ważności odmianą na wino czerwone w winnicach brytyjskich w 1999 roku, z 39 ha upraw. Wino rondo bywa oferowane tam po starzeniu w beczkach dębowych. Odmiana jest uprawiana także w Niemczech, Holandii, Belgii, Szwecji i Polsce (m.in. w południowo-wschodniej Polsce oraz na ziemi lubuskiej i u stóp Gór Kaczawskich). W 2010 była z ledwie 20 ha upraw najpopularniejszym szczepem w Danii.

Przypisy

  1. ↑ a b c d Wojciech Bosak: Ronda w Polsce dole i niedole. 2011-01-19. .brak strony w książce
  2. ↑ a b Derek Pritchard: Vine varieties/ Rondo. UK. . (ang.).brak strony w książce
  3. ↑ a b Vitis International Variety Catalogue. .brak strony w książce
  4. ↑ a b c d e f g h i j k Jerzy Lisek: Winorośl w uprawie przydomowej i towarowej. Warszawa: Hortpress, 2011, s. 43,49.
  5. ↑ a b c d e Roman Myśliwiec: Uprawa winorośli. Polska/Kraków: Plantpress, 2012, s. 59. .
  6. ↑ a b c d e f g h i j Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 907. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
  7. ↑ Carin Emanuelsson: Carbohydrate Storage in Buds of ‘Kerner’, ‘Solaris’, ‘Regent’ and ‘Rondo’ Grapevines. 2009. . (ang.).brak strony w książce
  8. ↑ Jerzy Lisek: Sad Nowoczesny “Plonowanie w 2012 r. i perspektywy”. Warszawa: Hortpress, 4/2013, s. 120–121.
  9. ↑ Ewa Wawro: Winnice w Polsce. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2011. ISBN 978-83-7763-043-3.brak strony w książce