Ronald Weigel

W tym artykule omówimy szczegółowo temat Ronald Weigel, aby zapewnić naszym czytelnikom szerokie i szczegółowe spojrzenie na tę kwestię. Z biegiem czasu Ronald Weigel stawał się coraz bardziej istotny w dzisiejszym społeczeństwie, wywołując duże zainteresowanie i debatę wśród ekspertów i ogółu społeczeństwa. Od swoich początków do chwili obecnej Ronald Weigel wywołał wiele sprzecznych opinii, dlatego w tym artykule skupimy się na analizie i ujawnieniu różnych perspektyw istniejących wokół tego tematu, aby zaoferować naszym czytelnikom pełną i obiektywną wizję.

Ronald Weigel
Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1959
Hildburghausen

Wzrost

176 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  NRD
Igrzyska olimpijskie
srebro Seul 1988 lekkoatletyka
(chód na 20 km)
srebro Seul 1988 lekkoatletyka
(chód na 50 km)
Mistrzostwa świata
złoto Helsinki 1983 chód na 50 km
srebro Rzym 1987 chód na 50 km
Halowe mistrzostwa Europy
srebro Liévin 1987 chód na 5000 m
Mistrzostwa Europy juniorów
srebro Donieck 1977 chód na 10 000 m
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
brąz Barcelona 1992 lekkoatletyka
(chód na 50 km)
Halowe mistrzostwa Europy
srebro Paryż 1994 chód na 5000 m

Ronald Weigel (ur. 8 sierpnia 1959 w Hildburghausen) – niemiecki lekkoatleta chodziarz startujący do 1990 w barwach NRD, a później zjednoczonych Niemiec, medalista olimpijski i mistrz świata.

Pierwszy sukces międzynarodowy odniósł na mistrzostwach Europy juniorów w 1977 w Doniecku, gdzie zdobył srebrny medal w chodzie na 10 000 metrów[1]. W Pucharze Świata w chodzie w 1979 w Eschborn zajął 11. miejsce w chodzie na 20 kilometrów[2]. Nie ukończył chodu na 50 kilometrów w Pucharze Świata w chodzie w 1981 w Walencji[2].

Na pierwszych mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach zwyciężył w chodzie na 50 kilometrów[3]. 20 lipca 1984 w Berlinie ustanowił najlepszy wynik na świecie czasem 3:38:31, który poprawił 25 maja 1986 w Poczdamie na 3:38:17[4]. Z powodu bojkotu przez NRD nie wziął udziału w igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles. Nie ukończył chodu na 50 km w Pucharze Świata w chodzie w 1985 w St. John's[2], a podczas mistrzostw Europy w 1986 w Stuttgarcie został na tym dystansie zdyskwalifikowany.

Zdobył srebrny medal w chodzie na 5000 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1987 w Liévin. Zwyciężył na 50 km w Pucharze Świata w chodzie w 1987 w Nowym Jorku[2][5], a na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie zajął 2. miejsce na tym dystansie[6].

Na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu Weigel zdobył dwa srebrne medale w chodzie na 20 km i na 50 km. Zajął 27. miejsce w chodzie na 20 km w Pucharze Świata w chodzie w 1989 w L'Hospitalet[2]. Na mistrzostwach Europy w 1990 w Splicie zajął 9. miejsce w chodzie na 50 km.

Od 1991 Weigel startował w reprezentacji zjednoczonych Niemiec. Na halowych mistrzostwach świata w 1991 w Sewilli zajął 9. miejsce w chodzie na 5000 m. Zdobył 3. miejsce w chodzie na 50 km w Pucharze Świata w chodzie w 1991 w San Jose[2][5]. Na mistrzostwach świata w 1991 w Tokio zajął 16. miejsce w chodzie na 20 km[7], a chodu na 50 km nie ukończył[8]. Zajął 4. miejsce w chodzie na 5000 m na halowych mistrzostwach Europy w 1992 w Genui.

Weigel zdobył brązowy medal w chodzie na 50 km na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie. Na halowych mistrzostwach świata w 1993 w Toronto zajął 5. miejsce w chodzie na 5000 m. Nie ukończył chodu na 50 km na mistrzostwach świata w 1993 w Stuttgarcie[9]. Zdobył srebrny medal w chodzie na 5000 m na halowych mistrzostwach Europy w 1994 w Paryżu. Nie ukończył chodu na 20 km na mistrzostwach Europy w 1994 w Helsinkach. Zajął dopiero 58. miejsce w chodzie na 50 km w Pucharze Świata w chodzie w 1995 w Pekinie[2]. Na mistrzostwach świata w 1995 w Göteborgu został zdyskwalifikowany w chodzie na 50 km[10]. Jego ostatnią dużą imprezą były igrzyska olimpijskie w 1996 w Atlancie, na których startował w chodzie na 50 km, ale go nie ukończył.

Weigel był mistrzem NRD na w chodzie 20 km w 1984, 1988 i 1989, wicemistrzem w 1986 oraz brązowym medalistą w 1981 i 1987[11]. W chodzie na 50 km był mistrzem NRD w 1983, 1985 i 1988[12]. Był również wicemistrzem Niemiec w chodzie na 20 km w 1991 i brązowym medalistą w 1994[13], a w chodzie na 50 km mistrzem w 1991, 1992, 1994 i 1996 i wicemistrzem w 1995[14].

Startował w klubie ASK Vorwärts Potsdam, a po zjednoczeniu OSC Potsdam i LAC Halensee. Był współpracownikiem Stasi, co dobrowolnie ujawnił po zjednoczeniu Niemiec. W 1997 został trenerem chodziarskim reprezentacji Australii; trenował m.in. Nathana Deakesa. Od 2004 jest trenerem reprezentacji Niemiec w chodzie.

Przypisy

Linki zewnętrzne