Roman Tokarczyk

W artykule Roman Tokarczyk dokładnie zbadamy wszystkie aspekty tego tematu. Od jego powstania, poprzez ewolucję w czasie, poprzez wpływ na społeczeństwo i jego dzisiejsze znaczenie. Przeanalizujemy różne perspektywy i opinie ekspertów w danej dziedzinie, a także odpowiednie dane, które pomogą lepiej zrozumieć znaczenie i wpływ Roman Tokarczyk w różnych obszarach. Celem tego artykułu jest przedstawienie pełnego i szczegółowego obrazu Roman Tokarczyk w celu wzbogacenia wiedzy i promowania krytycznej refleksji na ten temat.

Roman Tokarczyk
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 marca 1942
Gródki

Data śmierci

14 lutego 2022

profesor nauk prawnych
Specjalność: etyka prawnicza, filozofia prawa, historia doktryn politycznych i prawnych, organizacja i zarządzanie, prawo amerykańskie, teoria organizacji i kierownictwa, współczesne kultury prawne
Alma Mater

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

Doktorat

1970

Habilitacja

1976

Profesura

1994

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej
Wyższa Szkoła Zarządzania i Administracji w Zamościu

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Roman Tokarczyk na dziedzińcu Harvard Law School University, 1974
Roman Tokarczyk wśród Profesorów i Absolwentów Wydziału Prawa i Administracji UMCS w Lublinie (drugi od prawej w pierwszym rzędzie)
Roman Tokarczyk wśród Absolwentów Wydziału Prawa i Administracji UMCS w Lublinie
Roman Tokarczyk w rodzinnym gronie
Roman Tokarczyk z rodziną

Roman Andrzej Tokarczyk (ur. 16 marca 1942 w Gródkach, zm. 14 lutego 2022[1]) – polski prawnik i filozof, profesor zwyczajny. Wykładowca na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz na Wydziale Zarządzania i Administracji Wyższej Szkoły Zarządzania i Administracji w Zamościu. Zajmował się etyką, historią doktryn polityczno-prawnych, filozofią prawa, komparatystyką prawniczą i prawem amerykańskim. Jest autorem popularnych książek z tego zakresu. Przetłumaczył dzieła Hobbesa i Fullera.

Kariera

W 1961 roku ukończył Liceum Pedagogiczne w Biłgoraju, w 1966 roku prawo i filozofię na UMCS. Był radnym Miejskiej Rady Narodowej w Lublinie w latach 1969–1973. Stopień doktora dostał w 1970 roku. Habilitował się w 1976 roku. Tytuł profesora otrzymał w 1990, profesora zwyczajnego w 1994 roku.

Od 1979 roku był kierownikiem Zakładu Teorii Organizacji i Kierownictwa na Wydziale Prawa i Administracji na UMCS. W latach 1996–2000 był dziekanem Wydziału Prawa i Ekonomii Studii Generalis Sandomiriensis. W latach 1993–1997 był członkiem Trybunału Stanu. Był wykładowcą na obecnym Uniwersytecie Rzeszowskim oraz w Wyższej Szkole Handlowej w Radomiu.

Został profesorem Wyższej Szkoły Humanitas w Sosnowcu[2].

Odbywał staże naukowe z Fundacji Fullbrighta m.in. w: International Research and Exchange Board w Nowym Jorku, w uniwersytetach Notre Dame, Harvard, Berkeley, Los Angeles i Fundacji NATO w Paryżu, Rzymie, Wiedniu, Kopenhadze.

Był promotorem dużej liczby prac licencjackich i magisterskich[3] oraz co najmniej 7 dysertacji doktorskich, a także recenzentem co najmniej 9 prac doktorskich i 7 rozpraw habilitacyjnych[2].

Członek wielu organizacji naukowych m.in.: Polskiej Akademii Medycyny, Komitetów Naukowych PAN, The New York Academy of Sciences, Komitetu Wykonawczego The International Communal Studies Association.

Został odznaczony m.in. Brązowym, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Brązowym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”, Odznaką „Za Zasługi dla Lubelszczyzny”, Odznaką „Za Zasługi dla Województwa Zamojskiego” oraz wyróżniony wieloma innymi medalami, dyplomami i nagrodami

Publikacje książkowe

  • Współczesne doktryny polityczne (1971)
  • 25 Lat Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej (1975)
  • Winstanley (1975)
  • Prawa wierne naturze. Krytyka doktryny Lona Luvois Fullera (1976)
  • Doktryna Prawa Natury Lona Luvois Fullera (1976)
  • Utopia Nowej Lewicy Amerykańskiej (1979)
  • Współczesna amerykańska myśl polityczna (1981)
  • Szkice z myśli politycznej marksizmu (1981)
  • Tradycja i postęp w prawie (red.) (1983)
  • Prawa narodzin, życia i śmierci (1984)
  • Hobbes. Zarys żywota i myśli (1987)
  • Historia filozofii prawa (1988)
  • Klasycy praw natury (1988)
  • Komparatystyka prawnicza (1989)
  • Gródki. Dzieje wsi roztoczańskiej (1992)
  • Filozofia prawa (1993)
  • Rozważania o sprawiedliwości (1993)
  • Polska myśl utopijna (1995)
  • Prawo amerykańskie (1996)
  • Biojurysprudencja. Nowy nurt jurysprudencji (1997)
  • Współczesne kultury prawne (2000)
  • Ze sztandarem prawa przez świat (współredaktor: Krzysztof Motyka) (2002)
  • Turobin. Dzieje miejscowości (2002)
  • Przykazania etyki prawniczej. Księga myśli, norm i rycin (2003)
  • Etyka prawnicza (2005)
  • Antologia anegdoty akademickiej (2006)
  • Biojurysprudencja. Podstawy prawa dla XXI wieku (2008)
  • Biojurisprudence. Foundations of law for the twenty-first century (2008)
  • Nowa Lewica (2010)
  • Medycyna a normy (2011)
  • Liceum Pedagogiczne w Biłgoraju (2011)

Bibliografia

  • Juha – Pekka Rentto, Bioiurisprudence? A Comment to Professor Tokarczyk, Recent Developments and State Practice, Helsinki, 1999.
  • Jan Klabbers, Bioiurisprudence?, Religion and Human Rights. An International Jurnal, Helsinki, no. 20, 1999.
  • Wagner Wenceslas J., Comment On Prof. Tokarczyk’s Article „The Subject Matter of Bioiurisprudence and Biolaw”, Dialoque and Universalism 2000, vol. X, No. 7–8.
  • Aleksander Mereżko, Biojurysprudencja – nowij napriom w suczastii naući prawa, "Juridićieskij Żurnał" 2008, nr 1.
  • Jerzy Jaskiernia, Biojurysprudencja – nowe oblicze prawa. "Państwo i Prawo" 2008, z. 11.
  • Jan Filip, Biojurisprudence – nový pohled na právo nebo jen nový směr právní vědy?, Časopis pro právní vědu a praxi, Roč. 17, č. 2(2009), s. 71–76
  • Mateusz Godawa, Biojurisprudence as an Original Concept of Knowledge and Information on the Law, Proceedings of the 8th International Conference on Human Rights. The Rights to Knowledge and Information in a Heterogenic Society. Edited by: Bronisław Sitek, Jakub J. Szczerbowski, Aleksander W. Bauknecht and Anna Kaczyńska, Cambridge Scholars Publishing 2009, s. 350–372
  • Oktawian Nawrot, Jerzy Zajadło, Biojurysprudencja – dom zbudowany na piasku czy na skale?, Diametros 2009, nr 22 s. 172–177
  • Jerzy Stelmach, Bartosz Brożek, Marta Soniewicka, Wojciech Załuski Paradoksy bioetyki prawniczej, Warszawa 2010
  • Edyta Sadowska, Biojurysprudencja, 12 listopada 2010
  • Anetta Breczko, Podmiotowość prawna człowieka w warunkach postępu biotechnomedycznego, Białystok 2011, s. 39, 414.
  • Słownik Bioetyki, Biopolityki i Ekofilozofii, Redakcja naukowa Mariusz Ciszek, Polskie Towarzystwo Filozoficzne, Warszawa 2008 s. 32–33
  • Biojurysprudencja. Podstawy prawa dla XXI wieku. Roman Tokarczyk. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie – Skłodowskiej, Lublin, 2008
  • Biojurisprudence. Foundations of law for the twenty-first century. Roman Tokarczyk. Maria Curie – Sklodowska University Press, Lublin, 2008
  • Stetsenko S. Biojurisprudence: A Fundamental Part of the Modern General Theoretical Law, Legal journal «Law of Ukraine», 9(2013) s. 194–216
  • Oksana Kaszyncewa, Prawo bioetyki i prawo medyczne: Nowy kierunek doświadczeń naukowych Kijowskiego Uniwersytetu Prawa na Ukrainie, Problemy ukraińskiego prawa cywilnego i handlowego Kijów 2009 s. 208
  • David Keane, Survival of the Fairest? Evolution and the Geneticization of Rights, Oxford J Legal Studies (2010) 30(3): s. 469

Przypisy

  1. ↑ Zmarł śp. prof. dr hab. Roman Tokarczyk
  2. ↑ a b Prof. zw. dr hab. Roman Andrzej Tokarczyk, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
  3. ↑ prof. dr hab. Roman Tokarczyk , UMCS .

Linki zewnętrzne