Robert I Parmeński

Wygląd przypnij ukryj

Robert I Parmeński



książę Parmy
Okres	od 1854 do 1859
Dane biograficzne
Dynastia	Burbonowie parmeńscy
Data i miejsce urodzenia	9 lipca 1848 Florencja
Data i miejsce śmierci	16 listopada 1907 Villa delle Pianore

Ojciec	Karol III Parmeński
Matka	Ludwika Burbon

Żona	1. Maria Pia Burbon-Sycylijska 2. Maria Antonina Portugalska
Dzieci	z Marią Pia Burbon-Sycylijską: Maria Luiza, Ferdynand, Ludwika Maria, Henryk I, Maria Imaculata, Józef, Maria Teresa, Maria Pia, Beatrice, Eliasz, Maria Anastazja, Augusta / August; z Marią Antoniną Portugalską: Maria della Neve Adelajda, Sykstus, Ksawery, Franciszka, Zyta, Feliks, René, Maria Antonia, Izabela, Ludwik, Henrietta, Tomasz
Odznaczenia

Ten artykuł od 2023-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Robert I, wł. Roberto I Carlo Luigi Maria di Borbone (ur. 9 lipca 1848 we Florencji; zm. 16 listopada 1907 w Villa delle Pianore, w pobliżu Lukki) – ostatni panujący książę Parmy i Piacenzy w latach 1854–1859 (później jego księstwo zostało włączone do Włoch).

Życiorys

Urodził się we Florencji jako najstarszy syn Karola III Burbona, księcia Parmy, i Ludwiki d'Artois, córki Karola Ferdynanda, księcia de Berry (syna króla Francji – Karola X Burbona). Odziedziczył księstwo w 1854 po tym, jak jego ojciec został zamordowany. Miał wtedy zaledwie 6 lat, więc jego matka została regentką.

Kiedy Robert miał 11 lat, jego księstwo, podobnie jak wszystkie inne włoskie księstwa, zostało włączone do Włoch przez oddziały króla Sardynii. Były książę i jego rodzina cieszyli się jednak znacznym majątkiem i podróżowali prywatnym pociągiem z jednego zamku rodzinnego do drugiego (z Schwarzau am Steinfeld, niedaleko Wiednia, Villa Pianore, w północnych Włoszech, do wspaniałego zamku w Chambord, we Francji).

Rodzina

Pierwsze małżeństwo

W 1869 (na wygnaniu) Robert poślubił Marię Pię Burbon, księżniczkę Obojga Sycylii (1849–1882), córkę króla Ferdynanda II. Maria Pia była kuzynką Roberta i urodziła mu 12 dzieci:

Maria Luiza (1870–1899)

∞ Ferdynand I Koburg, car Bułgarii

Ferdynand (1871)
Ludwika Maria (1872–1943), opóźniona umysłowo
Henryk I (1873–1939), tytularny książę Parmy (1907–1939), opóźniony umysłowo
Maria Imaculata (1874–1914), opóźniona umysłowo
Józef (1875–1950), tytularny książę Parmy (1939–1950), opóźniony umysłowo
Maria Teresa (1876–1959), opóźniona umysłowo
Maria Pia (1877–1915), opóźniona umysłowo
Beatrice (1879–1946)

∞ Piotr, hrabia Lucchesi Palli (wnuk Karoliny, księżnej de Berry)

Eliasz (1880–1959), tytularny książę Parmy, głowa rodziny Burbonów-Parmeńskich (1950–1959)

∞ Maria Anna Habsburg (córka Fryderyka, księcia Cieszyna)

Maria Anastazja (1881)
Augusta / August (1882).

Maria Pia zmarła przy narodzinach ostatniego dziecka. Nie wiadomo, czy ostatnie dwoje dzieci, podobnie jak sześcioro ich rodzeństwa również było opóźnione umysłowo.

Drugie małżeństwo

Robert ożenił się ponownie, w 1884, z Maria Antoniną Portugalską (córką króla Michała I Uzurpatora i Adelajdy Löwenstein-Wertheim-Rosenberg). Maria Antonia urodziła Robertowi również 12 dzieci:

Maria della Neve Adelajda (1885–1959), zakonnica w klasztorze benedyktynek w Solesmes
Sixtus (1886–1934)

∞ Hedwiga de La Rochefoucauld

Ksawery (1889–1977), tytularny książę Parmy, głowa rodziny Burbonów-Parmeńskich (1974–1977), karlistowski pretendent do tronu Hiszpanii

∞ Madeleine de Bourbon-Busset

Franciszka (1890–1978), zakonnica w klasztorze benedyktynek w Solesmes
Zyta (1892–1989)

∞ Karol I Habsburg, cesarz Austrii

Feliks (1893–1970)

∞ Charlotta, wielka księżna Luksemburga

René (1894–1962)

∞ Małgorzata Duńska (córka Waldemara, księcia Danii) – ich córka Anna była żoną Michała I, króla Rumunii

Maria Antonia (1895–1977), zakonnica w klasztorze benedyktynek w Solesmes
Izabela (1898–1984)
Ludwik Karol (1899–1967)

∞ Maria Franciszka Sabaudzka (córka Wiktora Emanuela III)

Henrietta (1903–1987)
Kajetan (1905–1958)

∞ Małgorzata Maria von Thurn und Taxis

Śmierć

Niecałe 4 miesiące po śmierci Roberta, w 1907, wielki marszałek dworu austriackiego ogłosił, że 6 najstarszych dzieci Roberta z jego pierwszego małżeństwa, zostało wykluczonych z dziedziczenia (były one opóźnione umysłowo). Nie dotyczyło to najmłodszego syna Roberta z tego małżeństwa – Eliasza, księcia Parmy jako jego pierwszego dziedzica. Eliasz jako jedyny ze swojego rodzeństwa (rodzonego) miał swoje dzieci i został oficjalnym opiekunem niepełnosprawnego rodzeństwa. Później przyrodni bracia Eliasza, Sixte i Xavier, próbowali podzielić rodzinną fortunę, ale przegrali sprawę we francuskim sądzie.

Kilku młodszych synów Roberta służyło w austriackiej armii.

Władcy Parmy

Księstwo Parmy
(i Piacenzy od 1556)
(1545–1802)

Farnese	Piotr Alojzy (1545–1547) Oktawian (1547–1586) Aleksander I (1586–1592) Ranuccio I (1592–1622) Edward I (1622–1646) Ranuccio II (1646–1694) Franciszek I (1694–1727) Antoni I (1727–1731)
Burbonowie	Karol I (1731–1735)
Habsburgowie	Karol (1735–1740) Maria Teresa (1740–1748)
Burbonowie	Filip I (1748–1765) Ferdynand I (1765–1802)

panowanie francuskie
(1808–1814)

Honorowi książęta	Jean Jacques Régis de Cambacérès (ksiązę Parmy) Charles François Lebrun (ksiązę Piacenzy)

Księstwo Parmy i Piacenzy
(1814–1859)

Habsburgowie lotaryńscy	Maria Ludwika (1814–1847)
Burbonowie	Karol II (1847–1849) Karol III (1849–1854) Robert I (1854–1859)

1859 – Księstwo włączone do Królestwa Sardynii (od 1861 Królestwa Włoch)

Kontrola autorytatywna (osoba):

Encyklopedia internetowa:

Catalana: 0056024