W tym artykule zbadamy wszystko, co jest związane z Renato Bruson, tematem niezwykle aktualnym dzisiaj, który wygenerował różne opinie i punkty widzenia. Renato Bruson był obecny na przestrzeni dziejów, wpływając na różne obszary społeczeństwa i kultury. Dowiemy się o jego pochodzeniu, ewolucji na przestrzeni czasu i wpływie na życie człowieka. Przeanalizujemy różne aspekty związane z Renato Bruson, od jego konsekwencji dla gospodarki po wpływ na sposób, w jaki odnosimy się do siebie nawzajem. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Renato Bruson i odkryjemy jego znaczenie w obecnym kontekście.
Renato Bruson (listopad 2008) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Typ głosu | |
Gatunki | |
Zawód | |
Odznaczenia | |
![]() |
Renato Bruson (ur. 13 stycznia 1936 w Este[1][2][3]) – włoski śpiewak operowy, baryton.
Ukończył studia w konserwatorium w Padwie, na scenie operowej zadebiutował w 1961 roku w Spoleto rolą hrabiego di Luny w Trubadurze Giuseppe Verdiego[1][2][3]. W 1969 roku wystąpił w roli Enrica Ashtona w Łucji z Lammermooru w nowojorskiej Metropolitan Opera[2][3], a w 1971 roku rolą Antonia w Lindzie z Chamounix debiutował na deskach mediolańskiej La Scali[1][2][3]. W 1976 roku wystąpił w roli Renata w Balu maskowym w Covent Garden Theatre w Londynie[2][3]. Kreował także tytułową partię w Don Giovannim w Deutsche Oper Berlin (1988) oraz Montforta w Nieszporach sycylijskich w nowojorskiej Carnegie Hall (1990)[2].
Występował gościnnie na czołowych scenach operowych świata, m.in. w Nowym Jorku, Londynie, Wiedniu, Neapolu, Monachium, Chicago, Hamburgu, Paryżu, Los Angeles i San Francisco[1][2][3]. Obdarzony potężnym głosem dramatycznym i ekspresją sceniczną, uważany był za wybitnego interpretatora partii barytonowych w operach Giuseppe Verdiego (Nabucco, Attyla, Makbet, Simon Boccanegra, Otello), ceniony był też jako odtwórca ról w operach Gaetana Donizettiego i jako Scarpia w Tosce[1][3].
Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi Republiki Włoskiej[4].