Rejon krakowiecki
Obecnie Rejon krakowiecki staje się coraz bardziej istotnym tematem debaty w naszym społeczeństwie. Od momentu pojawienia się Rejon krakowiecki przyciąga uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa, wywołując mieszane opinie i pełne pasji dyskusje. Z biegiem czasu Rejon krakowiecki udowodnił swoje znaczenie w różnych obszarach, od polityki po technologię, kulturę i edukację. W tym artykule zbadamy najważniejsze aspekty Rejon krakowiecki i jego wpływ na życie codzienne, a także możliwe implikacje, jakie może mieć w przyszłości.
| Rejon | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Republika związkowa | |
| Obwód | |
| Siedziba | |
| Data powstania |
1940, 1944 |
| Data likwidacji |
1941, 1957 |
Rejon krakowiecki (ukr. Краківецький район) – dawna jednostka podziału administracyjnego Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w latach 1940–1941 i 1944–1957. Należał do obwodu lwowskiego. Siedziba władz rejonu znajdowała się w Krakowcu.
Rejon krakowiecki został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie lwowskim utworzono 37 rejonów, między innymi krakowiecki[1]. Rejon objął następujące obszary[2]:
- miasto Krakowiec;
- całą gminę Gnojnice;
- całą gminę Nahaczów;
- całą gminę Wielkie Oczy;
- zachodnią część gminy Szutowa (gromady Lubienie, Morańce, Pyszówka, Sarny i Wólka Rosnowska).
Obszary te należały przed wojną do powiatu jaworowskiego w województwie lwowskim.
Rejon krakowiecki przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły w skład Landkreis Lemberg dystryktu galicyjskiego Generalnego Gubernatorstwa[3].
Rejon został odtworzony 23 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną[4].
W październiku 1944, w wyniku wytyczenia granicy między ZSRR a Polską, do Polski włączono[5][6]:
- połowę przedwojennej gminy Wielkie Oczy (gromady Kobylnica Ruska, Kobylnica Wołoska, Potok Jaworowski, Skolin, Wielkie Oczy, Wólka Żmijowska i Żmijowiska) – włączono ją do reaktywowanego powiatu lubaczowskiego w resztkowym województwie lwowskim, reaktywując jednocześnie gminę Wielkie Oczy, aczkolwiek o mniejszych rozmiarach;
- większą część przedwojennej gminy Gnojnice (gromady Budzyń, Chałupki Chotynieckie, Chotyniec, Gaje (Hruszowice), Korczowe i Młyny) – włączono ją do powiatu jarosławskiego w resztkowym województwie lwowskim, gdzie – na skutek odłączenia od niej Gnojnic – utworzono z niej nową gminę Młyny.
Obie gminy weszły 18 sierpnia 1945 w skład nowego województwa rzeszowskiego[7].
Znacznie zmniejszony rejon krakowiecki zniesiono w 1957 roku, włączając go do rejonu jaworowskiego[8].
Przypisy
- ↑ Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН України.
- ↑ Головне Управління Геодезії і Kартографії при НКР СРСР (1941). Cписок адміністративних районів Львівської област. Харків.
- ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
- ↑ 1944 рік в історії (history.org.ua)
- ↑ Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej – 1948 r.
- ↑ Rzeszowski Dziennik Wojewódzki. R.5, nr 9 (2 listopada 1948) = nr 28
- ↑ Dz.U. z 1945 r. nr 27, poz. 168
- ↑ State Archive of the Lviv region.
Linki zewnętrzne
Zobacz też
| Miasta na prawach rejonów |
|
|---|---|
| Rejony |
|
