W tym artykule przyjrzymy się fascynującemu światu Reakcja Fentona, o którym niewiele wiadomo. Reakcja Fentona jest przedmiotem debat i badań od lat, ale wciąż pozostaje wiele tajemnic do rozwiązania. Od powstania po wpływ na społeczeństwo, Reakcja Fentona pozostawił niezatarty ślad w historii. W tym artykule zagłębimy się w najbardziej intrygujące i nieznane szczegóły dotyczące Reakcja Fentona, odkrywając jego znaczenie i znaczenie w różnych aspektach codziennego życia. Przygotuj się na głębokie zanurzenie się w uniwersum Reakcja Fentona, gdzie będziesz mógł poznać wszystkie istotne dane i ciekawostki, które Cię zaskoczą.
Reakcja Fentona – reakcja nadtlenku wodoru z jonem żelaza(II), Fe2+
, będąca metodą wytwarzania rodnika hydroksylowego. Została opisana przez brytyjskiego chemika H.J.H. Fentona w 1876 r. w pracy pt. On a new reaction of tertaric acid, a później przez Habera i Weissa, którzy wykazali w 1932 r. powstawanie w niej wolnego rodnika hydroksylowego.
Reakcja Fentona:
Reakcja Habera-Weissa uwzględnia regenerację żelaza(III): Fe3+
+ O−
2•
→ Fe2+
+ O
2, co oznacza, że Fe2+
pełni rolę katalizatora, a jej sumaryczny zapis jest następujący:
Reakcja Fentona jest postulowana również w układach biologicznych, gdzie udział biorą jony metali niewystępujące w klasycznej reakcji Habera-Weissa. Sugerowany mechanizm tworzenia w niej rodnika hydoksylowego to dwa cykle reakcji sumarycznej:
Reakcję tę mogą też katalizować jony miedzi, jak również kobaltu, niklu, manganu, chromu, a szczególnie w formie skompleksowanej z chelatorami. Innymi sugerowanymi czynnikami utleniającymi są:
Gdy niezwiązane z białkiem żelazo wchodzi w reakcję Fentona, powstające rodniki hydroksylowe OH•
mogą przyczyniać się do tworzenia 8-okso-2’-deoksyguanozyny (8-okso-dG), której obecność skutkuje mutacjami DNA prowadzącymi do karcynogenezy.