Ramón Calderón Ramos
W dzisiejszym świecie Ramón Calderón Ramos jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu osób. Czy to ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, wpływ na kulturę popularną, czy też znaczenie w historii, Ramón Calderón Ramos stał się przedmiotem dyskusji i debat w różnych obszarach. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Ramón Calderón Ramos, od jego początków po dzisiejsze znaczenie. Przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach, a także opinie i perspektywy ekspertów w tej dziedzinie. Ponadto zastanowimy się nad rolą, jaką Ramón Calderón Ramos odgrywa w codziennym życiu ludzi i jego potencjałem do przekształcania świata w przyszłości.
 Ramón Calderón (2019) | |
| Data i miejsce urodzenia |
26 maja 1951 |
|---|---|
Ramón Calderón Ramos (ur. 26 maja 1951 w Palencii, Hiszpania) – hiszpański prawnik, od 2 lipca 2006 do 16 stycznia 2009 prezes Realu Madryt.
W wyborach oddano na niego 8 344 głosy, co stanowiło 29,8% wszystkich, wyprzedził on tym samym swojego najgroźniejszego konkurenta – Juana Palaciosa, który dostał 8 098 głosów, o niecały punkt procentowy (dokładnie: 0,9%)[1]. Elekcję zapewnił sobie przedstawiając plan, według którego do drużyny mieli dołączyć Kaká, Arjen Robben i Cesc Fàbregas. Dopiero ponad rok później zrealizował jedną ze swoich obietnic – 22 sierpnia 2007 oficjalna strona Chelsea F.C. potwierdziła porozumienie w sprawie transferu Arjena Robbena. Nie udało mu się także pozyskać Cristiano Ronaldo, Davida Villi, ani Santiago Cazorli. Sprzedał natomiast Robinho-jedną z największych gwiazd zespołu. Klęski na rynku transferowym były prawdopodobnie jego największymi porażkami na stanowisku prezesa Realu Madryt[2]. W styczniu 2009 roku w hiszpańskiej prasie pojawiły się informacje, jakoby miał manipulować wyniki Walnego Zgromadzenia z grudnia 2008 roku[3]. Gazeta „Marca” ujawniła personalia osób, które brały udział w głosowaniach, mimo iż nie miały stosownych uprawnień. Fałszywi delegaci byli znajomymi dzieci Calderóna i jego współpracowników[4]. W wyniku presji mediów i nacisku opinii publicznej 16 stycznia 2009 r. złożył dymisję z zajmowanego stanowiska[5]. Jego następcą został Vicente Boluda.
Zanim został prezesem, zasiadał w zarządzie klubu – był szefem sekcji koszykarskiej.
Jest żonaty z Teresą Galán Otamendi, z którą ma trójkę dzieci.
Sukcesy Realu Madryt za kadencji Ramóna Calderóna
- Tytuły zdobyte przez sekcję piłki nożnej
- Dwukrotne mistrzostwo Primera División w sezonach: 2006/2007 i 2007/2008
- Superpuchar Hiszpanii w roku 2008
- Tytuły zdobyte przez sekcję koszykówki
- Zwycięstwo w lidze ACB w sezonie 2006/2007
- Zdobycie Pucharu ULEB w sezonie 2006/2007
- Najlepszy bilans finansowy w historii klubu: 28 milionów euro zysku w sezonie 2007/2008
Piłkarze sprowadzeni za prezesury Calderóna
Fabio Cannavaro – Włochy, Juventus F.C., obrońca
Emerson – Brazylia, Juventus F.C., pomocnik
Ruud van Nistelrooy – Holandia, Manchester United, napastnik
Mahamadou Diarra – Mali, Olympique Lyon, pomocnik
José Antonio Reyes – Hiszpania, Arsenal F.C., pomocnik- Marcelo – Brazylia, Fluminense FC, obrońca
Gonzalo Higuaín – Argentyna, River Plate, napastnik- Fernando Gago – Argentyna, Boca Juniors, pomocnik
Christoph Metzelder – Niemcy, Borussia Dortmund, obrońca- Javier Saviola – Argentyna, FC Barcelona, napastnik
Pepe – Portugalia, FC Porto, obrońca
Jerzy Dudek – Polska, Liverpool F.C., bramkarz- Royston Drenthe – Holandia, Feyenoord Rotterdam, pomocnik
- Wesley Sneijder – Holandia, AFC Ajax, pomocnik
- Arjen Robben – Holandia, Chelsea F.C., pomocnik
- Gabriel Heinze – Argentyna, Manchester United, obrońca
- Rafael van der Vaart – Holandia, Hamburger SV, pomocnik
- Klaas-Jan Huntelaar – Holandia, AFC Ajax, napastnik
Lassana Diarra – Francja, Portsmouth FC, pomocnik- Ezequiel Garay – Argentyna, Racing Santander, obrońca
Trenerzy zatrudnieni przez Ramóna Calderóna
- piłka nożna
- koszykówka
Przypisy
- ↑ Ramón Calderón prezydentem Realu Madryt?. RealMadrid.pl, 7 lipca 2006. .
- ↑ ... i jego spektakularne porażki. RealMadrid.pl, 17 stycznia 2009. .
- ↑ Marca ujawniła tożsamości dziesięciu fałszywych delegatów. 14 stycznia 2009. .
- ↑ Kolejne zdjęcia i powiązania fałszywych delegatów. 15 stycznia 2009. .
- ↑ Calderón zrezygnował. 16 stycznia 2009. .