Qara Qarayev to temat, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie i debatę. Jego znaczenie wpływa na różne obszary życia codziennego, od polityki po kulturę popularną, w tym technologię i naukę. W miarę upływu czasu Qara Qarayev stał się centralnym punktem dyskusji i analiz, z różnymi perspektywami i podejściami, które zachęcają nas do refleksji nad jego znaczeniem i możliwymi konsekwencjami. W tym artykule zbadamy niektóre z najważniejszych wymiarów Qara Qarayev, a także jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
![]() Qara Qarayev (1948) | |
Imię i nazwisko |
Qara Əbülfəz oğlu Qarayev |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność |
1938–1982 |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Qara Əbülfəz oğlu Qarayev, Kara Abulfaz ogły Karajew[1] (ur. 5 lutego 1918 w Baku, zm. 13 maja 1982 w Moskwie) – azerski kompozytor. Napisał blisko 110 utworów, w tym balety, opery, dzieła kameralne, symfoniczne, solowe na fortepian, kantaty, pieśni i marsze[2] .
Pochodził ze znanej w Baku rodziny pediatrów, jego ojcem był lekarz Abulfaz Qarayev[3], a matką poetka Sona Axundova-Qarayeva[4]. Rozpoczął edukację muzyczną w wieku ośmiu lat w Baku. Jego pierwsza kompozycja, kantata Könül mahnısı, powstała w 1938 roku – została zagrana w Moskwie i zwróciła uwagę Stalina. Po tym wydarzeniu został studentem moskiewskiego konserwatorium, gdzie uczył się m.in. u Dmitrija Szostakowicza[1].
W 1945 skomponował wraz z Cövdətem Hacıyevem operę Vətən, za którą otrzymał Nagrodę Stalinowską. W 1948 roku za operę Leyli və Məcnun otrzymał po raz drugi tę nagrodę. W tym samym roku został rektorem Akademii Muzycznej (Hacıbəyov adına Bakı Musiqi się Akademiyası) w Baku. W 1952 napisał balet Siedem krasawic[1] (azer. Yeddi gözəl), wystawiony w azerskim Teatrze Opery i Baletu. Jego kolejny balet, İldırımlı yollarla, wystawiony w 1958 roku, został poświęcony konfliktom rasowym w Afryce Południowej. W tymże roku, napisał także scenariusz do filmu Historia o robotnikach naftowych znad Morza Kaspijskiego reżyserowanego przez Romana Karmena. Qarayev z Tichonem Chriennikowem byli jedynymi radzieckimi kompozytorami biorącymi udział w pierwszym Międzynarodowym Festiwalu Muzyki w Los Angeles, zorganizowanym przez Uniwersytet Kalifornijski, na którym piętnastu kompozytorów z siedmiu krajów prezentowało swoje dzieła, wśród nich znaleźli się np. Arnold Schönberg czy Igor Strawinski. W 1962 roku kompozytor został członkiem Rady Najwyższej ZSRR przez co odwiedził takie kraje, jak Stany Zjednoczone, Liban, czy Etiopię, a także Polskę w 1972 roku[2] .