Półwysep Kolski

W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Półwysep Kolski. Jest to temat, który budzi ogromne zainteresowanie współczesnego społeczeństwa, wywołując debaty, sprzeczne opinie i niekończące się refleksje. Idąc tym tropem, proponujemy zbadać różne aspekty, jakie oferuje nam Półwysep Kolski, od jego początków po dzisiejszy wpływ. Od wpływu na kulturę popularną po znaczenie w bardziej szczegółowych obszarach, Półwysep Kolski zdołał przyciągnąć uwagę szerokiego spektrum populacji. Bez wątpienia jest to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym i który zasługuje na dogłębną analizę, aby zrozumieć jego prawdziwy zakres.

Półwysep Kolski
{{{alt grafiki}}}
Zdjęcie satelitarne z czerwca 2001 roku
Państwo

 Rosja

Rodzaj obiektu

półwysep

Położenie na mapie Europy
Mapa konturowa Europy, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Półwysep Kolski”
68°N 36°E/68,000000 36,000000
Mapa
Półwysep Kolski
Multimedia w Wikimedia Commons

Półwysep Kolski, Kola[1] (ros. Кольский полуостров) – europejski półwysep w północno-zachodniej części Rosji, oblany wodami Morza Białego i Morza Barentsa, o powierzchni 100 tys. km². Jego południowa część przecina koło podbiegunowe północne.

Półwysep Kola stanowi część prekambryjskiej tarczy bałtyckiej[1], która cały czas podlega ruchom tektonicznym. Przeprowadzone w latach 70. XX w. badania geofizyczne wykazały, że zachodnia część półwyspu wynurza się w tempie ok. 6-8 mm w skali roku, zaś wschodnia zapada w nieco mniejszym tempie[2]. Wybrzeża są słabo urozmaicone. Jest zbudowany z granitów, gnejsów i łupków krystalicznych, w jego zachodniej części znajduje się pasmo górskie Chibiny (Judyczwumczorr 1200 m n.p.m.), w części południowej nizina przykryta osadami polodowcowymi.

Jezioro Umboziero na Płw. Kolskim

Przez półwysep przepływają liczne zasobne w energię rzeki: Ponoj, Warzuga, Umba i Jokanga. Znajdują się tam także jeziora: Imandra, Umboziero, Ławoziero.

W południowej i środkowej części bagna. Południe półwyspu porasta tajga sosnowo-świerkowa, środek i północ tundra.

Dużą część pasm górskich Chibiny i Łowoziorskije tundry obejmuje Park Narodowy „Chibiny”[3]. Na zachód od jeziora Imandra znajduje się Lapoński Rezerwat Biosfery, a dużą część wysp na Morzu Barentsa i zatoce Kandałaksza zajmuje Rezerwat Kandałakszański.

Bogate złoża surowców mineralnych: apatyty (Chibiny), fosforyty, nefelin, rudy wanadu, toru, molibdenu, w okolicy Murmańska magnetyt, rudy miedzi, niklu i kobaltu[4].

Półwysep Kolski zamieszkiwany jest głównie przez Lapończyków i Rosjan. Główne miasta to: Murmańsk, Kirowsk i Monczegorsk[1].

Na półwyspie koło miasta Zapolarnyj znajduje się trzeci najgłębszy na świecie odwiert (SG-3). Odwiert wykonywano w latach 1970–1989, jego głębokość wynosi 12 262 m.

Półwysep Kolski jako całość jest terenem zniszczonym lub zagrożonym ekologicznie, głównie z powodu zanieczyszczenia spowodowanego produkcją wojskową i intensywnym wydobyciem apatytów. Na Półwyspie jest w dalszym ciągu ok. 250 reaktorów jądrowych. Choć nie są już używane, pozostają źródłem promieniowania i przecieków radioaktywnych. W portach Półwyspu Kolskiego pozostaje też dużo przeznaczonych do złomowania okrętów podwodnych o napędzie atomowym. Obiecana została pomoc finansowa Finlandii na poprawę bezpieczeństwa i ochronę środowiska.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c Kolski Półwysep – WIEM, darmowa encyklopedia. portalwiedzy.onet.pl. . .
  2. ↑ pm: Półwysep przechyla się, w: "Poznaj Świat" R. XXII, nr 2 (255), luty 1974, s. 40
  3. ↑ Национальный парк "Хибины" , Экологический сайт г.Апатиты (ang.).
  4. ↑ Kolski, Półwysep, Encyklopedia PWN , Wydawnictwo Naukowe PWN .

Linki zewnętrzne