Pustelnia Korzenna
W artykule przeanalizowano wpływ Pustelnia Korzenna na współczesne społeczeństwo. Pustelnia Korzenna jest tematem zainteresowania i debaty od lat, ponieważ jego wpływ rozciąga się na różne aspekty życia codziennego. W tym sensie ważne jest, aby zrozumieć, jak Pustelnia Korzenna zmienił sposób, w jaki wchodzimy w interakcje, myślimy i odnosimy się do otaczającego nas świata. Poprzez szczegółową analizę zostaną zbadane różne aspekty Pustelnia Korzenna, jego implikacje i konsekwencje, a także możliwe przyszłe perspektywy, które mogą wyniknąć z jego obecności w naszym życiu.
 Widok ogólny zabudowań monasterskich | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru |
męski |
| Eparchia | |
| Obiekty sakralne | |
| Cerkiew |
Świętych Joachima i Anny[1] |
| Fundator | |
| Data budowy |
1597 |
| Data zamknięcia |
1923 |
| Data reaktywacji |
1989 |
Położenie na mapie obwodu kurskiego  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
 51°58′19″N 36°18′51″E/51,972030 36,314250
| |
| Strona internetowa | |
Pustelnia Korzenna, również: Pustelnia Kursko-Korzenna, pełna nazwa: Korzenna Pustelnia Narodzenia Matki Bożej[2] – męski klasztor prawosławny w obwodzie kurskim, w jurysdykcji eparchii kurskiej i rylskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Monaster położony jest na wzniesieniu nad rzeką Tuskar[3], w odległości 27 wiorst od Kurska[4].
Pustelnia została założona w 1597 na miejscu, gdzie według tradycji w 1295 została odnaleziona cudowna Kursko-Korzenna Ikona Matki Bożej „Znak”[4]. Inicjatorem powstania wspólnoty monastycznej był car Fiodor I[3].
W 1611 monaster został zniszczony w czasie kolejnego najazdu tatarskiego, jego reaktywacja nastąpiła w 1618. Wtedy również wzniesiono w nim cerkiew Narodzenia Matki Bożej[4]. Do 1764 klasztor był filią monasteru Ikony Matki Bożej „Znak” w Kursku, następnie uzyskał status niezależnego monasteru. Jego sytuacja materialna znacznie poprawiła się dzięki odbywającym się w jego sąsiedztwie jarmarkowi oraz corocznym procesjom z Kurska do monasteru, w których w obecności tysięcy pielgrzymów przenoszono Kursko-Korzenną Ikonę Matki Bożej „Znak”[2]. W XIX wieku był to już jeden z najzamożniejszych klasztorów w Rosji[2]. W tym też stuleciu wzniesiono nowy kompleks zabudowań monasterskich.
Główną świątynią monasteru był sobór Narodzenia Matki Bożej, wzniesiony w połowie XIX wieku. Znajdował się on w centralnej części dziedzińca, wokół którego zbudowane były pozostałe zabudowania klasztorne[3]. Szczególnym kultem otaczane było źródło, które znajdowało się na tradycyjnym miejscu odnalezienia ikony Kursko-Korzennej[5]. Na teren całego kompleksu prowadziła brama z dzwonnicą z 1862[2].
W 1923 monaster został zamknięty przez władze radzieckie i przekazany jednostce wojskowej. Następnie znajdowało się w nim sanatorium i szpital, zaś od 1950 szkoła rolnicza. Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał monaster w 1989, podejmując odbudowę części obiektów zniszczonych w okresie ZSRR[2].