Przewód wytryskowy
W tym artykule zostanie przeprowadzona dogłębna analiza Przewód wytryskowy, uwzględniająca różne aspekty, które pozwolą czytelnikowi uzyskać szczegółową i kompletną wiedzę na ten temat/osobę/datę. Zbadane zostaną jego pochodzenie, dzisiejsze znaczenie, skutki w różnych obszarach i możliwe przyszłe implikacje. Ponadto zbadane zostaną różne perspektywy i opinie ekspertów w tej dziedzinie, aby zapewnić szeroką i zrównoważoną wizję. Zbierając i analizując istotne informacje, naszym celem jest zaoferowanie kompleksowego spojrzenia na Przewód wytryskowy i przyczynienie się do wzbogacenia wiedzy na ten temat/osobę/datę.
Przewód wytryskowy (łac. ductus ejaculatorius) – rurkowaty narząd w męskim układzie rozrodczym, przez który przechodzą plemniki do narządu kopulacyjnego[1]. Występuje u wielu bezkręgowców i kręgowców.
U większości owadów uskrzydlonych ma postać smukłej, rozciągliwej rurki wewnątrz edeagusa, zakończonej na błonie między dziesiątym a dziewiątym sternum odwłoka i otwierającej się otworem płciowym (gonoporem)[2].
U człowieka stanowi odcinek drogi nasienia od bańki nasieniowodu do ujścia cewki moczowej, położony w obrębie gruczołu krokowego. Długość jego wynosi ok. 2 cm, światło ok. 1 mm w części początkowej, zwężając się do 0,2 mm przy ujściu cewki moczowej. Obydwa przewody wytryskowe uchodzą do cewki moczowej, każdy na małym wzniesieniu błony śluzowej, zwanym wzgórkiem nasiennym (colliculus seminalis), po obu stronach niewielkiego podłużnego zagłębienia – łagiewki sterczowej[3].
Przypisy
- ↑ Lajos Zombori, Henrik Steinmann: Dictionary of Insect Morphology. Berlin, Nowy Jork: de Gruyter, 1999, s. 62, seria: Handbook of Zoology.
- ↑ A Dictionary of Entomology. CABI International, 2011, s. 493.
- ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 565–566, ISBN 978-83-200-4501-7.
