Przestrzeń zaotrzewnowa
W dzisiejszym świecie Przestrzeń zaotrzewnowa to temat stale poruszany, który dotyka ludzi w każdym wieku i we wszystkich częściach świata. Jego wpływ nie pozostaje niezauważony, a jego znaczenie jest niezaprzeczalne w różnych aspektach życia codziennego. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym, Przestrzeń zaotrzewnowa wywołał debatę, był przedmiotem badań i wzbudził zainteresowanie wielu ekspertów. Na przestrzeni historii Przestrzeń zaotrzewnowa ewoluował i dostosowywał się do zmian społecznych, politycznych i technologicznych, znacząco wpływając na sposób, w jaki stawiamy czoła wyzwaniom teraźniejszości i przyszłości. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Przestrzeń zaotrzewnowa i przeanalizujemy jego wpływ w różnych kontekstach, w celu lepszego zrozumienia jego znaczenia i konsekwencji, jakie ma dla dzisiejszego społeczeństwa.
Przestrzeń zaotrzewnowa (łac. spatium retroperitoneale) – w anatomii człowieka przestrzeń położona między otrzewną ścienną a powięzią wewnątrzbrzuszną wyściełającą mięśnie tylnej ściany brzucha, część przestrzeni zewnątrzotrzewnowej. U dołu przedłuża się w przestrzeń podotrzewnową. Odpowiednio na tylnej powierzchni przedniej ściany brzucha występuje przestrzeń przedotrzewnowa.
Ograniczenia przestrzeni zaotrzewnowej
- od przodu – otrzewna ścienna, przylegająca bezpośrednio do powięzi poprzecznej brzucha,
- od tyłu – przednia powierzchnia tylnej ściany brzucha, wyścielona powięzią mięśnia poprzecznego głębokiego brzucha, przedłużającą się w blaszkę głęboką mięśnia prostownika grzbietu,
- od góry – przepona, otrzewna przedłuża się w powięź dolna przepony,
- od boków – boczne brzegi okrężnicy wstępującej i zstępującej odpowiednio z prawej i lewej strony
- od dołu łączy się z przestrzenią podotrzewnową;
Zawartość przestrzeni zaotrzewnowej
Położenie pierwotnie zaotrzewnowe
- nadnercza,
- nerki,
- brzuszne odcinki moczowodów,
- aorta brzuszna i jej odgałęzienia, z wyjątkiem pnia trzewnego, tętnicy krezkowej górnej i dolnej i dalszych ich odgałęzień,
- żyła główna dolna z jej dopływami ściennymi,
- pień współczulny i jego sploty wtórne (przedkręgowe), nerwy trzewne dochodzące do splotu trzewnego, osobne włókna nerwu błędnego do splotu nerkowego lewego;
- mięśnie niekiedy zaliczane do obręczy kończyny dolnej: mięsień lędźwiowy większy i mięsień lędźwiowy mniejszy, splot lędźwiowy znajdujący się między nimi a także mięsień czworoboczny lędźwi[1];
Położenie wtórnie zaotrzewnowe
- trzustka[2],
- dwunastnica, poza opuszką dwunastnicy, która jest położona wewnątrzotrzewnowo,
- okrężnica wstępująca i zstępująca (ale nie poprzeczna ani esowata)[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Adam Krechowiecki, Florian Czerwiński: Zarys anatomii człowieka. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 2009, s. 458–459. ISBN 978-83-200-3873-6.
- ↑ a b Keith L. Moore, Arthur F. Dalley: Clinically oriented anatomy. Philadelphia, Pa.: Lippincott Williams & Wilkins, 2006, s. 1209. ISBN 0-7817-3639-0.
Bibliografia
- Bogusław Kazimierz Gołąb, Władysław Zygmunt Traczyk, Michał Karasek: Anatomia i fizjologia człowieka : podręcznik dla studentów farmacji. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1986, s. 53–56. ISBN 83-200-1075-6.
- Adam Krechowiecki, Florian Czerwiński: Zarys anatomii człowieka. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 2009, s. 458–459, 569–580. ISBN 978-83-200-3873-6.
