Przekopana

W tym artykule chcemy zbadać i zagłębić się w Przekopana, temat, który w ostatnim czasie przyciągnął uwagę i zainteresowanie wielu osób. Przekopana wywołał debatę, badania i ciekawość w różnych obszarach, a jego znaczenie jest niezaprzeczalne. Idąc tym tropem, zagłębimy się w szczegóły i specyfikę Przekopana, analizując jego wpływ, konsekwencje i dzisiejsze znaczenie. Z różnych perspektyw i podejść będziemy starali się zrozumieć, w jakim stopniu Przekopana kształtuje nasz świat i nasze doświadczenia, oferując szczegółowe i wszechstronne spojrzenie na ten fascynujący temat.

Przekopana
część Przemyśla
Państwo

 Polska

Miasto

Przemyśl

Dzielnica

Lwowskie i Konopnickiej

W granicach Przemyśla

1961-12-31

SIMC

0971940

Strefa numeracyjna

16

Kod pocztowy

37-700

Tablice rejestracyjne

RP

Położenie na mapie Przemyśla
Położenie na mapie
orientacyjne położenie dzielnicy
49°47′10,3″N 22°49′17,6″E/49,786194 22,821556

Przekopana (rus. Perekopanie[1]) – część miasta Przemyśl[2].

Do 30 grudnia 1961 roku wieś i siedziba gromady Przekopana. 31 grudnia 1961 wieś wyłączona z gromady i włączona do miasta na prawach powiatu Przemyśla w tymże województwie[3]

W Przekopanej znajduje się murowany kościół św. Jana Ewangelisty, dawna cerkiew zbudowana w latach 1887–1901. Starsza drewniana cerkiew była zbudowana w 1770 roku, a w 1902 roku rozebrana[4].

W 1785 roku w Przekopana było 270 grekokatolików i 10 rzymskich katolików. W 1840 – 305 grekokatolików, w 1859 – 908, w 1879 – 441, w 1899 – 470, w 1926 – 520, w 1938 – 657 grekokatolików.

Dawniej przysiółkiem Przekopanej była Przerwa[5], położona w głębokim zakolu Sanu[6]. Po regulacji koryta Sanu została fizycznie odcięta od Przekopanej, co miało znaczenie m.in. podczas II wojny światowej, kiedy San wyznaczał granicę między strefami okupacyjnymi III Rzeszy i ZSRR (vide Landkreis Jaroslau i Landkreis Przemysl). Po wojnie Przerwa i Przekopana pozostawała w obrębie jednej gromady, mimo braku fizycznej styczności (mostu) przez San. Dopiero w związku z reformą administracyjną jesienią 1954 Przerwa została odłączona od Przekopanej (która została siedzibą nowej gromady Przekopana) i włączona do gromady Buszkowice[7], a po jej zniesieniu do gromady Żurawica[8]. 31 grudnia 1961 Przekopaną włączono do Przemyśla[9], natomiast Przerwa pozostała poza jego granicami, odtąd związana ze względów hydrograficznych z Buszkowicami. Na uwagę zasługuje, że część przerwanej głównej ulicy Przerwy (a więc sprzed regulacji biegu Sanu) znajduje się nadal w granicach Przekopanej (a za razem Przemyśla) i ma nazwę Przerwa[10].

Zobacz też

Przypisy

  1. Przekopana z Przerwą, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 143.
  2. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  3. Dz.U. z 1961 r. nr 46, poz. 247
  4. Kościół św. Jana Apostoła , fotopolska.eu.
  5. Przekopana z Przerwą, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 143.
  6. Synchronized view | Arcanum Maps , maps.arcanum.com (ang.).
  7. Uchwała Nr 30/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu przemyskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 18 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 11, Poz. 41)
  8. Uchwała Nr 10/59 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 20 sierpnia 1959 r. w sprawie łączenia, zniesienia i tworzenia gromad, zmiany granic oraz przeniesienia niektórych siedzib gromadzkich rad narodowych w województwie rzeszowskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 26 listopada 1959 r., Nr. 8, Poz. 78)
  9. Dz.U. z 1961 r. nr 46, poz. 247
  10. Mapa Polski Targeo , Targeo .

Bibliografia

Linki zewnętrzne