Przekop (hydrotechnika)
W dzisiejszym świecie Przekop (hydrotechnika) to temat o dużym znaczeniu i zainteresowaniu, który przyciąga uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym kontekście. Jego wpływ znajduje odzwierciedlenie w różnych obszarach, od kultury po gospodarkę, a jego wpływ nie ma granic geograficznych. Z biegiem czasu Przekop (hydrotechnika) zyskał coraz większe znaczenie w społeczeństwie, generując debaty, zmiany i transformacje. W tym artykule dokładnie zbadamy to zjawisko i jego znaczenie we współczesnym świecie, analizując jego wymiary i konsekwencje w różnych aspektach życia codziennego.
Przekop – kanał wodny wybudowany jako kanał żeglugowy skracający o stosunkowo niewielkiej długości. Literatura przedmiotu nie definiuje jednoznacznej długości granicznej, do której stosuje się taką nazwę dla kanału wodnego. Stosowanie tego określenia dotyczy krótkiego kanału wodnego, skracającego dla zakola rzeki lub innego cieku wodnego, stanowiącego w pewnym uogólnieniu cięciwę łuku tego zakola, łączącego dwa punkty danego cieku, co odpowiada ogólnemu rozumieniu pojęcia przekopu jako kanału wodnego łączącego określone punkty[1].
Przykładami tego typu przekopów są np. we Wrocławskim Węźle Wodnym m.in. przekopy dla Śluz Rędzin, Śluzy Mieszczańskiej czy Śluzy Piaskowej. Nieco innym rodzajem przekopu jest Przekop Szczytnicki, który powstał dla potrzeb żeglugi równolegle do Starej Odry. W tym przypadku zarówno Stara Odra jak i Przekop Szczytnicki biorą swój początek w głównym korycie rzeki Odry biegnącym w kierunku Śródmiejskiego Węzła Wodnego. W biegu tego przekopu usytuowano Śluzę Szczytniki, umożliwiającą korzystanie z drogi wodnej przez Starą Odrę i Kanał Miejski (szlak boczny Odrzańskiej Drogi Wodnej[2]), żeglugę przez Starą Odrę na wysokości tego przekopu uniemożliwia bowiem zlokalizowany tu Jaz Szczytniki[3][4].
Przypisy
- ↑ Przekop (1). Słownik języka polskiego PWN. .
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie śródlądowych dróg wodnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1208).
- ↑ Zespół autorski: dr inż. kpt. ż.ś. Jacek Trojanowski – kierownik pracy, dr kpt. ż.ś. Krzysztof Woś, dr inż. Anna Galor, dr inż. Bogusz Wiśnicki, mgr inż. Marcin Breitsprecher: Analiza potrzeb inwestycyjnych w zakresie żeglugi śródlądowej na rzece Odrze w latach 2007-2013. Akademia Morska w Szczecinie, Instytut Inżynierii Transportu, 2006. s. 56. .
- ↑ Trasa turystyczna „Zabytki techniki Sródmiejskiego Wezła Wodnego”. wrosystem.um.wroc.pl – Strona miasta Wrocław, Fundacja Otwartego Muzeum Techniki, Wrocław 2007. s. 65. .
Bibliografia
- Zbigniew Szling, Jan Winter: Drogi wodne śródlądowe. Wrocław: Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, 1988, seria: skrypt Budownictwo.
- Jan Kulczyk, Jan Winter: Śródlądowy transport wodny. Wrocław: Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, 2003.