Prato
Dziś Prato to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Dzięki swojemu wpływowi na współczesne społeczeństwo Prato stał się przedmiotem debaty i refleksji dla osób w każdym wieku. Od swoich początków do obecnej ewolucji, Prato wzbudził niespotykane dotąd zainteresowanie, stając się punktem odniesienia dla zrozumienia podstawowych aspektów życia codziennego. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Prato na różne aspekty społeczeństwa, analizując jego wpływ w różnych sferach i oferując kompleksowe spojrzenie na jego dzisiejsze znaczenie.
| miasto i gmina | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Region | |||||
| Prowincja | |||||
| Kod ISTAT |
100005 | ||||
| Powierzchnia |
97,59 km² | ||||
| Wysokość |
61 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2009) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
1916 os./km² | ||||
| Numer kierunkowy |
0574 | ||||
| Kod pocztowy |
59100 | ||||
Położenie na mapie Toskanii  | |||||
Położenie na mapie Włoch  | |||||
 43°53′N 11°06′E/43,883333 11,100000
| |||||
| Strona internetowa | |||||
ⓘ (wym. [ˈprato]) – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Toskania, w prowincji Prato.
Według danych na rok 2009 gminę zamieszkiwało 186 821 osób, 1916 os./km².
Zabytki
- Katedra zbudowana na przełomie XII i XIII wieku, rozbudowana w XIV i XV wieku. W katedrze przechowywany jest pasek Matki Boskiej, który według miejscowej tradycji miał być ofiarowany przez miejscowego kupca, który poślubił Palestynkę. Pasek przechowywany jest w pierwszej kaplicy po lewej stronie i pokazywany z ambony podczas nabożeństw pięć razy w roku: na Wielkanoc, Boże Narodzenie oraz 31 maja, 15 sierpnia i 8 września, w katedrze freski Filippina Lippiego z lat 1452–1464[1];
- Palazzo Pretorio – w średniowieczu rezydencja kapitana ludu posiadającego władze wykonawczą w mieście. Jest to wysoka, kamienna budowla położona na Piazza del Comune, na którym znajduje się fontanna z brązu z posągiem małego Bachusa autorstwa Ferdinando Tacca;
- wczesnorenesansowy kościół Santa Maria delle Carceri zbudowany pod koniec XV wieku przez Giuliano da Sangallo. Wnętrze kościoła pozostaje niedokończone, jakkolwiek nad półfilarami znajduje się fryz z biało-niebieskiej terakoty wykonany przez Andreę della Robbię. Jest on też autorem czterech medalionów przedstawiających Ewangelistów;
- XIII-wieczny kościół San Francesco z kaplicą Migliorati i XV-wiecznymi krużgankami;
- zamek Castello dell’Imperatore zbudowany w 1237 dla cesarza Fryderyka II.
Muzea
- Museo dell’Opera del Duomo, muzeum katedralne mieszczące się w salach położonych przy dziedzińcu katedralnym. W zbiorach m.in. siedem panneau wyrzeźbionych przez Donatella i jego uczniów w latach 1428–38. Przedstawiają one krąg tańczących dzieci. Ponadto obraz Filippina Lippi Święta Łucja;
- Museo Civico mieszczące się w Palazzo Pretorio ze zbiorami rzeźb i malarstwa z XIV i XV wieku;
- Museo d’Arte Contemporanea Luigi Pecci muzeum sztuki współczesnej;
- Museo del Tessuto muzeum poświęcone historii przemysłu tekstylnego eksponujące tkaniny wyprodukowane od starożytności do dnia dzisiejszego, ponadto zabytkowe maszyny włókiennicze.
Miasta partnerskie
Nam Định, Wietnam (1975)
Hrabstwo Albemarle, Stany Zjednoczone (1977)
Roubaix, Francja (1981)
Changzhou, Chińska Republika Ludowa (1987)
Ebensee, Austria (1987)
Wangen im Allgäu, Niemcy (1988)
Sarajewo, Bośnia i Hercegowina (1997)
Al-Bir al-Hilw, Sahara Zachodnia (1999)
Tomaszów Mazowiecki, Polska
Przypisy
Bibliografia
- Istituto Nazionale di Statistica
- Praca zbiorowa: Zielony Przewodnik – Toskania. Wyd. I. Kraków: Wydawnictwo Bezdroża, 2009, s. 275-279. ISBN 978-83-7661-030-6.
- Praca zbiorowa: Przewodniki Wiedzy i Życia – Florencja i Toskania. Warszawa: Hachette Livre Polska sp. z o.o., 2009, s. 188-189. ISBN 978-83-7575-692-0.
