Powołanie

Zobacz też: inne znaczenia.

Powołanie – potocznie: posiadanie określonego daru do wykonywania danej czynności przez większą część życia. Czynność tę wykonuje się bardziej z pobudek altruistycznych niż finansowych, choć te drugie mogą mieć również znaczenie. Można również mieć powołanie do pracy, którą się wykonuje^[1].

Słowo „powołanie” nabiera dodatkowego znaczenia w religii.

W chrześcijaństwie przez powołanie rozumie się najczęściej wezwanie człowieka przez Boga do określonego sposobu życia^[2].

Wyszczególnia się też rodzaje powołania w odniesieniu do określonych zadań, np. powołanie misyjne (do głoszenia Ewangelii wśród niechrześcijan), powołanie do wykonywania jakiegoś zawodu, zwłaszcza wymagającego trudu i poświęcenia, jak np. pielęgniarka, nauczyciel, itp.

• powołanie do życia w małżeństwie
• powołanie do życia w celibacie świeckim
• powołanie kapłańskie
  • do otrzymania święceń kapłańskich – rozpoznawane najczęściej w duszpasterstwie powołań, potem w seminarium
  • do otrzymania święceń diakonatu

• powołanie zakonne — do życia zakonnego, rozpoznawane w nowicjacie (w prawosławiu: powołanie mnisze)
• powołanie do świeckiego życia konsekrowanego

Według rozumienia w chrześcijaństwie, odkrycie powołania polega na rozpoznaniu drogi, na jaką przeznaczył kogoś Bóg.

Jednak dziś wielu teologów twierdzi, że aby odkryć powołanie np. do kapłaństwa czy małżeństwa, wystarczą dwa elementy:

1. należy chcieć iść tą drogą, świadomym konsekwencji i godzić się na jej specyfikę (wymaga czystości intencji).
2. należy być zdolnym do pójścia tą drogą. Rozpoznaniu tej zdolności służy okres formacji w seminarium pod okiem nauczycieli, a w przypadku powołania do małżeństwa – czas narzeczeństwa.

Nie potrzeba trzeciego elementu, czyli bycia powołanym przez Boga. Bóg powołuje wszystkich ogólnie do świętości, a każdy zgodnie ze swoim sumieniem wybiera drogę, która wydaje mu się najodpowiedniejsza^[3].