Poszycie statku wodnego
W dzisiejszym świecie Poszycie statku wodnego stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu różnych ludzi na całym świecie. Od momentu pojawienia się Poszycie statku wodnego przyciąga uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów, wywołując dogłębne debaty, badania i analizy dotyczące jego implikacji i reperkusji. Z wyraźnym wpływem na współczesne społeczeństwo, Poszycie statku wodnego zdołał przeniknąć do różnych obszarów życia codziennego, od polityki po kulturę popularną, stając się zjawiskiem, które nie pozostawia nikogo obojętnym. W tym artykule dokładnie zbadamy różne aspekty związane z Poszycie statku wodnego, jego ewolucją w czasie i jego wpływem na różne aspekty dzisiejszego społeczeństwa.
Poszycie – zewnętrzna, szczelna powłoka kadłuba jednostki pływającej, zapewniająca pływalność oraz nadająca jej ostateczny kształt.
Materiały poszycia
Istnieje wiele materiałów stosowanych do poszywania kadłubów jednostek pływających. Różnią się one strukturą, składem chemicznym oraz wytrzymałością mechaniczną. Główne z nich to:
- stal – wykorzystywana jest tzw. stal okrętowa (nazywana też spawalną lub uspokojoną) dwóch podstawowych rodzajów: stal zwykła i stal podwyższonej wytrzymałości. Stal stosowana do budowy kadłubów musi posiadać certyfikat nadzorującego budowę towarzystwa klasyfikacyjnego.
- lekkie stopy aluminium (np. hydronalium)
- laminaty – połączenie włókna szklanego, aramidowego bądź karbonizowanego z żywicami poliestrowymi, epoksydowymi lub winylowymi. Obecnie z laminatów wytwarzane jest 90% jachtów na świecie.
- technologie przekładkowe – w tym przypadku poszyciem kadłuba jest rdzeń oblaminowany obustronnie. Rdzeniem mogą być przeróżne pianki konstrukcyjne albo drewno (najczęściej są to lekkie i dość odporne gatunki drewna: cedr lub balsa).
- drewno – drewnem szkutniczym są trwałe i mocne gatunki (np. dąb, modrzew, sosna, mahoń). Drewno szkutnicze musi cechować się wilgotnością mniejszą niż 20% oraz brakiem sęków, pęknięć, zagrzybień, twardzicy, itp. Współcześnie elementy bardzo wygięte składa się z wielu kawałków lub klei z cienkich desek lub listew, jednak w przeszłości, przy braku odpowiedniej technologii łączenia, stosowano materiał naturalnie uformowany w pożądany kształt. Zdarzało się również, że rosnące drzewa formowano z myślą uzyskania odpowiednich do konstrukcji kadłuba krzywizn. Istnieje kilka technik konstruowania kadłubów drewnianych.
- konstrukcje sklejkowe – kadłuby wykonuje się ze sklejki szkutniczej lub (częściej) wodoodpornej. Niekiedy z zewnątrz dla wzmocnienia i uzyskania lepszej ochrony przed wodą kadłuby są oblaminowywane (zbrojenie i żywica).
- konstrukcje tradycyjne – do tej grupy zaliczane jest poszycie karawelowe, klinkierowe, diagonalne oraz listewkowe.
- konstrukcje kompozycyjne – poszycie stykowe oraz zestaw trzonowy wykonany z drewna. Elementy szkieletu kadłuba, takie jak wręgi, czy denniki są stalowe.
- konstrukcje skorupowe – poszycie wykonane z grubych obłogów formowanych na kopycie.
- siatkobeton – kadłub wykonany jest z wielu warstw cienkich siatek przesączonych specjalnie przygotowanym betonem (odpowiedniej wielkości kruszywo, mało wody, zamiast niej plastyfikatory oraz wysoko wytrzymały cement).
- szkłocement – siatkobeton w połączeniu ze specjalnym zbrojeniem z włókien.
Do elementów poszycia można zaliczyć:
Istnieje wiele technik poszywania, znacznie różniące się między sobą w zależności od materiału konstrukcyjnego, wielkości jednostki oraz jej przeznaczenia.
Zobacz też
- poszycie przekątniowe (diagonalne)
- poszycie stykowe (karawelowe, klepkowe)
- poszycie zakładkowe (klinkierowe)
- szkielet kadłuba jednostki pływającej
- kadłub statku wodnego
Bibliografia
- Jerzy W. Dziewulski: Wiadomości o jachtach żaglowych. Warszawa: Alma-Press, 2008, s. 139-145. ISBN 978-83-7020-358-0.
- Franciszek Haber: Vademecum żeglarza i sternika jachtowego. Warszawa: WILGA, 2004, s. 15. ISBN 83-7375-197-1.