Pone Kingpetch
W tym artykule zbadamy kluczowe aspekty związane z Pone Kingpetch i jego wpływem na dzisiejsze społeczeństwo. Od swoich początków po dzisiejsze znaczenie, Pone Kingpetch odegrał fundamentalną rolę w różnych obszarach codziennego życia. Na tych stronach szczegółowo przeanalizujemy ewolucję Pone Kingpetch na przestrzeni czasu i wpływ na ludzi, instytucje i społeczności na całym świecie. Dodatkowo przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Pone Kingpetch, a także jego znaczenie w obecnym kontekście. Przygotuj się na zanurzenie w fascynującym świecie Pone Kingpetch i odkryj wszystko, co kryje się za tym bardzo istotnym tematem!
| Pełne imię i nazwisko |
Mana Sridokbuab |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
169 cm |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
musza |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
35 |
| Zwycięstwa |
28 |
| Przez nokauty |
9 |
| Porażki |
7 |
Pone Kingpetch (taj. โผน กิ่งเพชร, prawdziwe nazwisko Mana Sridokbuab, taj. มานะ สีดอกบวบ, ur. 12 lutego 1935 w Hua Hin, zm. 31 marca 1982 w Bangkoku) – tajski bokser, zawodowy mistrz świata kategorii muszej.
Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1954. W 1957 zdobył wakujący tytuł mistrza wagi muszej federacji OBPF (Oriental Pacific Boxing Federation). 16 kwietnia 1960 zmierzył się w Bangkoku z obrońcą tytułu mistrza świata tej kategorii Pascualem Pérezem i wygrał niejednogłośnie na punkty po 15 rundach. Został tym samym pierwszym zawodowym mistrzem świata pochodzącym z Tajlandii. W walce rewanżowej 22 września tego roku w Los Angeles pokonał Péreza przez techniczny nokaut w 8. rundzie[1].
Następnie Kingpetch dwukrotnie obronił tytuł wygrywając w Tokio 27 czerwca 1961 z Mitsunorim Sekim i 30 maja 1962 z Kyo Noguchim, oba razy na punkty po 15 rundach. W kolejnej walce o pas mistrzowski, również w Tokio 10 października 1962 znokautował go inny Japończyk Masahiko „Fighting” Harada w 11. rundzie. Była to walka o mistrzostwo świata federacji WBA W rewanżu 13 stycznia 1963 w Bangkoku Kingpetch odzyskał tytuł, wygrywając na punkty, jednak już w następnej walce 18 września tego roku w Tokio go utracił, przegrywając przez nokaut w 1. rundzie z Hiroyuki Ebiharą z Japonii. Ebihara stał się mistrzem zarówno WBA, jak i WBC.
Kingpetch po raz trzeci stał się mistrzem świata po wygraniu walki rewanżowej z Ebiharą 23 stycznia 1964 w Bangkoku. W kolejnej walce, która odbyła się 23 kwietnia 1965 w Rzymie, tytuły mistrza świata obu federacji odebrał mu Salvatore Burruni, który wygrał jednogłośnie na punkty. Kingpetch stoczył później jeszcze dwie walki i zakończył karierę w 1966.
Zmarł w wieku 47 lat na zapalenie płuc[2].
W Hua Hin, gdzie się urodził, istnieje park imienia Pone Kingpetcha z jego pomnikiem.
Przypisy
- ↑ James Murray. Al And Kingpetch Of Siam. „Sports Illustrated”, 1960-10-03. . (ang.).
- ↑ Pone Kingpetch (ang.).
Linki zewnętrzne
- Pone Kingpetch (ang.).
- Pone Kingpetch – Thailand Boxing Legend , Thaizer, 2 sierpnia 2009 (ang.).
- Pone Kingpetch (Mana Sridokbuab) , The Cyber Boxing Zone Encyclopedia (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Kingpetcha , boxrec.com (ang.).