Pogrom w Adenie (1947)
Pogrom w Adenie (1947) to temat, który w ostatnich latach przyciągnął uwagę wielu osób. Od czasu swojego pojawienia się wywołało debaty, kontrowersje i niekończące się badania mające na celu zrozumienie i analizę jego różnych aspektów. W tym artykule szczegółowo zbadamy Pogrom w Adenie (1947), od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Przeanalizujemy różne punkty widzenia, z których można podejść do tego tematu, a także jego implikacje w różnych dziedzinach, takich jak polityka, ekonomia, kultura i technologia. Ponadto skupimy się na opiniach i perspektywach ekspertów w tej dziedzinie, aby zaoferować kompletną i wzbogacającą wizję Pogrom w Adenie (1947). Bez wątpienia jest to temat fascynujący, który nie pozostawia nikogo obojętnym i zasługuje na szczegółową i wnikliwą refleksję.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejsce | |
| Data |
2–4 grudnia 1947 |
| Liczba zabitych |
82 osoby |
| Typ ataku |
samosąd |
| Sprawca |
Arabowie |
Położenie na mapie Jemenu  | |
 12°46′20″N 45°02′21″E/12,772222 45,039167
| |
Pogrom w Adenie (1947) – pogrom ludności żydowskiej w Adenie (Jemen), dokonany przez arabskich napastników, 2–4 grudnia 1947 roku. Następstwem pogromu było przynajmniej 82 ofiar śmiertelnych, 76 rannych oraz znaczna dewastacja mienia należącego do społeczności.
Tło
W 1. połowie XX wieku społeczność żydowska w Adenie liczyła kilka tysięcy mieszkańców (4500 w 1945 r.). W latach 30. dochodziło do sporadycznych, motywowanych religijnie aktów antyżydowskich. W 1932 r. miały miejsce niewielkie zamieszki, zaś w 1933 w trakcie zamieszek w Adenie doszło do przypadków kamienowania i sztyletowania Żydów. Akty te miały jednak relatywnie niewielki zasięg w porównaniu do rozmiaru pogromu w 1947 roku.
Pogrom
29 listopada 1947 Zgromadzenie Ogólne ONZ przegłosowało rezolucję nr 181 na rzecz podziału Brytyjskiego Mandatu Palestyny na państwo żydowskie i arabskie. W świecie arabskim wybuchła natychmiast fala protestów i pogromów skierowanych przeciwko lokalnym społecznościom żydowskim. Wkrótce po rozpoczęciu protestów 2 grudnia, nieprawdziwa pogłoska o zabiciu dwóch miejscowych dziewczyn z rąk Żyda sprawiła, że demonstracje przerodziły się w masakrę miejscowych Żydów, która trwała 3 dni.
W trakcie pogromu zamordowano 82 osoby, a 76 zostało rannych. Według raportu przywódcy społeczności żydowskiej S. M. Banina, w dzielnicy Krater zniszczono całkowicie 106 (a częściowo 8) sklepów żydowskich na 170 wszystkich, spalono 30 domów i dwie synagogi. W dystrykcie Szejk Usman splądrowano lub spalono 139 domów i chat oraz 15 sklepów, zaś w dzielnicy Tawahi dodatkowo 8 domów. Jak się okazało, większość napastników była spoza miasta. Wojska brytyjskie nie interweniowały.
Następstwa
Na skutek pogromu społeczność żydowską w Adenie dotknął kryzys ekonomiczny. Utworzony przez Brytyjczyków komitet śledczy jedynie częściowo zaradził tym problemom. Na początku 1948 roku wspólnota została oskarżona o zamordowanie arabskiej dziewczyny. Kolejne oskarżenia i prześladowania pogłębiały kryzys ekonomiczny i pogarszały atmosferę jemeńskich Żydów. W wyniku tego znaczna część wspólnoty zdecydowała się na emigrację. Pomiędzy czerwcem 1949 a wrześniem 1950 izraelskie siły zbrojne przeprowadziły operację przewozu większości jemeńskich Żydów do Izraela.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d Yosef Tobi: Aden. Jewish Virtual Library, za Encyclopaedia Judaica, 2008. . (ang.).
- ↑ Mitchell Bard: The Jews of Yemen. 2012. . (ang.).
- ↑ a b M.R. Fischbach: Jewish property claims against Arab countries. Columbia University Press, 2008, s. 140. ISBN 978-0-231-13538-2. . (ang.).