W dzisiejszym świecie Pożegnanie cesarzy jest bardzo istotnym tematem, który wywołał szeroką debatę i dyskusję w społeczeństwie. Od momentu pojawienia się Pożegnanie cesarzy przyciągnął uwagę ludzi z różnych dziedzin i był przedmiotem analiz i refleksji ekspertów w tej dziedzinie. Jego wpływ na różne aspekty życia codziennego, zarówno indywidualnie, jak i zbiorowo, wywołał rosnące zainteresowanie zrozumieniem jego implikacji i konsekwencji. W tym artykule zbadamy różne wymiary Pożegnanie cesarzy, analizując jego ewolucję, wyzwania i możliwości, a także możliwe implikacje w przyszłości.
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
11 listopada 1988 |
| Kraj produkcji | |
| Język |
polski |
| Czas trwania |
66 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role |
Jan Świderski |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Kostiumy | |
| Montaż | |
| Produkcja |
Pożegnanie cesarzy – polski film obyczajowy z 1988 w reżyserii Romana Załuskiego. Główną rolę zagrał Jan Świderski, dla którego była to ostatnia aktorska kreacja w karierze (aktor zmarł jeszcze przed premierą filmu).
Rok 1919; właśnie zakończyła się I wojna światowa, a Polska odzyskała niepodległość. Stary gospodarz, Tomasz - chłop z dziada pradziada mieszka na wsi w otoczeniu najbliższych. Pomimo zachodzących zmian Tomasz wciąż żyje we własnym świecie, nie przyjmując do wiadomości, że nie ma już cara, a Polska jest wolna. Wciąż pozostaje wierny rosyjskiemu cesarzowi, a świat stworzony przez zaborców wydaje mu się nienaruszalny. Po całym życiu spędzonym w zniewolonym kraju nie dociera do niego, że może być inaczej. Dopiero konfrontacja Tomasza z poglądami i doświadczeniami jego wnuków skłania go w końcu do ostatecznego pożegnania się z przeszłością i pogodzenia się z teraźniejszością.