W tym artykule poruszymy temat Pnikut (gmina), który ma dziś ogromne znaczenie. Pnikut (gmina) to temat, który wzbudził ogromne zainteresowanie w różnych obszarach, od polityki po naukę, poprzez kulturę i społeczeństwo w ogóle. Na przestrzeni dziejów Pnikut (gmina) był przedmiotem badań i debat, wywołując sprzeczne opinie i prowokując do głębokich refleksji na temat jego wpływu na życie codzienne. W tym sensie niezbędna jest szczegółowa analiza różnych aspektów związanych z Pnikut (gmina), odniesienie się do jego implikacji i konsekwencji, a także możliwych rozwiązań, które mogą wyniknąć w wyniku jego obecności. Dlatego głównym celem tego artykułu jest przedstawienie szerokiego i aktualnego spojrzenia na Pnikut (gmina), aby promować krytyczną i konstruktywną refleksję na ten bardzo istotny temat.
gmina wiejska | |
1934–1939[1] | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Siedziba | |
Powierzchnia (1934) |
111,4 km² |
Populacja (1931) • liczba ludności |
|
• gęstość |
113,1 os./km² |
Pnikut – dawna gmina wiejska w powiecie mościskim województwa lwowskiego II Rzeczypospolitej. Siedzibą gminy był Pnikut.
Gminę utworzono 1 sierpnia 1934 r. w ramach reformy na podstawie ustawy scaleniowej z dotychczasowych gmin wiejskich: Buchowice, Chliple, Czyżowice, Hańkowice, Jatwięgi, Krukienice, Ostrożec, Pnikut, Podliski, Radenice, Sudkowice i Wiszenka[3].
W 1928 roku kierownik tymczasowego zarządu gminnego, Ludwik Czopp został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi za „zasługi na polu samorządowym”[4].
Pod okupacją niemiecką w Polsce (GG) gminę zniesiono, włączając ją do nowo utworzonej gminy Krukienice oraz częściowo do nowej gminy Myślatycze (Hańkowice)[5].
Po II wojnie światowej obszar gminy znalazł się w ZSRR.