W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Pita, badając jego pochodzenie, wpływ i znaczenie dzisiaj. Od samego początku Pita przyciągnął uwagę milionów ludzi na całym świecie, wywołując żarliwe debaty i niezrównane zainteresowanie. Przez lata Pita ewoluował i dostosowywał się do zmian w społeczeństwie, zawsze pozostając tematem o ogromnym znaczeniu. W tym artykule zanurzymy się w jego wielu aspektach, odkrywając jego prawdziwe znaczenie i wpływ na różne obszary. Dołącz do nas w tej podróży eksploracyjnej i wiedzy o Pita.
Pita (arab. كماج lub خبز عربي, cyrylica пита, gr. πίτα, hebr. פִּתָּה lub פיתה, tur. pide) – okrągłe, pszenne, płaskie placki, popularne w krajach Bliskiego Wschodu[1]. Słowo „pita” wywodzi się z języka greckiego i znaczy „płaski placek”, które z kolei pochodzi od starogreckiego słowa pektos, czyli „solidny”[potrzebny przypis] Jak wskazują szacunki, płaski chleb przypominający pitę pieczono już 12 tysięcy lat temu[2]. Pita pochodzi prawdopodobnie ze starożytnej Syrii[3]. W krajach arabskich nazywana jest też libańskim, syryjskim lub arabskim chlebem. Jej podstawowe składniki to mąka, woda oraz drożdże, dzięki którym podczas pieczenia pęcznieje, tworząc naturalną kieszonkę na farsz[2]. Obecnie mianem „pita” określa się też naleśnikowate ciasto używane do podawania kebabów typu fast food. Pitę produkuje się metodą przemysłową. Wyspecjalizowana piekarnia może wytworzyć 200 tys. sztuk pit na dobę[4].
Pity gastronomiczne typu greckiego nie tworzą kieszonki na farsz, a jako naleśniki zwinięte w kształt rożka służą do wypełnienia ich potrawą gyros. Tajemnicą produkcyjną jest powtarzalne uzyskiwanie pity typu greckiego, odpowiedniej dla długotrwałego przechowywania jak i zamrożenia, a zarazem – już po zapieczeniu, tuż przed zwinięciem w rożek – elastycznej i lekko chrupiącej[5].
W języku greckim określenie „pita” oznacza poza tym każdy rodzaj placka oprócz pizzy – np. „milopita” to placek lub ciasto z jabłkami („milo” – jabłko).