W dzisiejszym świecie Piotr Mitzner stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu. Z biegiem czasu Piotr Mitzner zyskał większe znaczenie we współczesnym społeczeństwie, generując debaty, opinie i dogłębne badania na temat jego wpływu i znaczenia w różnych aspektach życia codziennego. Od momentu pojawienia się Piotr Mitzner przykuł uwagę ekspertów, entuzjastów i ogółu społeczeństwa, stając się tematem zasługującym na dogłębne zbadanie. W tym artykule przeanalizujemy kontekst Piotr Mitzner i jego wpływ w różnych sferach, oferując kompleksową perspektywę, która pozwala nam zrozumieć jego zakres i znaczenie dzisiaj.
Piotr Mitzner czyta Gabinet cieniBogdan Tosza, Jan Strzałka i Piotr Mitzner - spotkanie z okazji wydania Gabinetu cieni, Kraków 26 października 2007
Piotr Mitzner, ps.Jan Pławski, Jan Miciak (ur. 19 maja1955 r. w Warszawie) – polski teatrolog, poeta, eseista, pisarz.
Życiorys
Syn Laryssy Mitzner (ps.Barbara Gordon, 1918–1987), autorki powieści sensacyjnych i utworów dla dzieci oraz Zbigniewa Mitznera (1910–1968, ps.Jan Szeląg), publicysty i dziennikarza.
Ukończył studia na Wydziale Wiedzy o Teatrze Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Pracował w działach literackich teatrów: Teatru Powszechnego w Warszawie, Teatru im. S. Jaracza w Łodzi i in. W latach 1981–1989 należał do kierownictwa niezależnego wydawnictwa „Krąg”. Od 1983 do 1997 r. współredaktor „Karty”. W latach 1993–1999 dyrektor ośrodka kultury „Koło Podkowy”. Od 1999 wykładowca Uniwersytetu Kard. Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (m.in. prodziekan Wydziału Nauk Humanistycznych w latach 2000–2005). Zastępca redaktora naczelnego miesięcznika „Nowaja Polsza”. Współpracuje m.in. z „Dialogiem”, „Podkowiańskim Magazynem Kulturalnym”, „Zeszytami Literackimi”, „Tekstualiami”, „Nigdy Więcej”[1].
W 2005 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[2], zaś w 2009 przez prezydenta Lecha Kaczyńskiegoza wybitne zasługi w działalności dydaktycznej, za osiągnięcia w pracy w redakcji miesięcznika „Nowaja Polsza” Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[3][4]. Redaktor serii Biblioteka Zapomnianych Poetów, ukazującej się od 2012 roku nakładem Ośrodka „Brama Grodzka-Teatr NN” w Lublinie[5].
Laureat Nagrody Literackiej Fundacji Kultury (2000).
Poeta w ruinach teatru (szkice teatralne i antologia; 1981)
Wacław Maciejowski i jego uczniowie (zawiera również: Ćwiczenia wierszem łacińskie uczniów klasy VI Liceum Warszawskiego w r. 1820 pod przewodnictwem profesora Wacława Aleksandra Maciejowskiego robione, 1981; seria: "Łacina w dawnej szkole")
Podróż do ruchomego celu (poezje; Przedświt - Warszawska Niezależna Oficyna Poetów i Malarzy, 1985)
Kto gra "Antygonę"? O tragicznych przyczynach i skutkach (szkice literackie; Aula, Podkowa Leśna 2002, ISBN 83-85275-68-1; Nominacja do Nagrody im. Władysława Reymonta)
Teatr Tadeusza Kościuszki: postać Naczelnika w teatrze 1803-1994 (Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego 2002, ISBN 83-7072-223-7)
Na progu: doświadczenia religijne w tekstach Jarosława Iwaszkiewicza (szkice literackie; Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego 2003, ISBN 83-7072-271-7)
Misja Kowaliowa. Rzecz o Siergieju Adamowiczu Kowaliowie i jego współpracownikach, którzy w krytycznym dla Rosji momencie znaleźli się w Czeczenii (koncepcja i opracowanie całości; Wydawnictwo KARTA 1996, ISBN 83-86713-14-3)