Piotr Mankiewicz (weteran)

W tym artykule będziemy odkrywać fascynujący świat Piotr Mankiewicz (weteran). Piotr Mankiewicz (weteran) to temat, który przyciągnął uwagę i zainteresowanie osób w każdym wieku i warstwie społecznej. Od momentu powstania Piotr Mankiewicz (weteran) jest przedmiotem debaty, badań i analiz ekspertów z różnych dziedzin. W tym artykule zbadamy różne aspekty i aspekty związane z Piotr Mankiewicz (weteran), a także jego wpływ na społeczeństwo i kulturę. Ponadto zagłębimy się w jego ewolucję w czasie i jego dzisiejsze znaczenie. Przygotuj się na odkrycie wszystkiego, co kiedykolwiek chciałeś wiedzieć o Piotr Mankiewicz (weteran) i zanurz się w świecie wiedzy i odkryć.

Piotr Mankiewicz
Ilustracja
Piotr Mankiewicz podczas uroczystości otrzymania Złotego Krzyża Zasługi (7.04.2016 r.)
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

7 października 1910
Koczynówka

Data i miejsce śmierci

20 sierpnia 2016
Nowe Bielice

Przebieg służby
Lata służby

1933–1948

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

2 Armia Wojska Polskiego

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

krawiec, konserwator

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Walecznych (1943–1989) Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Odznaka honorowa „Za zasługi dla Związku Inwalidów Wojennych RP” Medal „Pro Patria”

Piotr Mankiewicz (ur. 7 października 1910 w Koczynówce, zm. 20 sierpnia 2016 w Nowych Bielicach) – polski działacz społeczny, mieszkaniec Sławna, podporucznik WP w st. spoczynku, inwalida wojenny, kombatant II wojny światowej znany z długowieczności. W chwili śmierci był najstarszym mężczyzną w województwie zachodniopomorskim.

Życiorys

Urodził się 7 października 1910 we wsi Koczynówka powiat Brasław (obecna Białoruś). 3 listopada 1933 rozpoczął służbę w Wojsku Polskim w oddziałach sanitarnych. Wcielono go do 3. kadry zapasowej szpitala okręgowego w Sokółce. Przed majem 1935 był już kapralem. W tym samym roku przeszedł do rezerwy i wrócił do rodzinnej miejscowości, gdzie pracował jako krawiec. Kiedy wybuchła wojna w 1939 miał już własną rodzinę, jednak nie został zmobilizowany. W trakcie II wojny światowej został zesłany na Syberię. 5 lipca 1944 w Brasławie wcielono go do 2. Armii Wojska Polskiego. Służył w 36 pułku piechoty. W trakcie forsowania Nysy odniósł bardzo ciężkie rany – przestrzał lewej ręki (do końca życia miał niedowład kończyny). W listopadzie 1945 wyszedł ze szpitala. Osiedlił się w Żukowie (gmina Sławno), gdzie prowadził zakład krawiecki przy okazji działając społecznie. Tam w 1952 założył Spółdzielnię Krawiecką. W 1960 przybył do Sławna i podjął pracę w Spółdzielni Inwalidów. W 1975 przeszedł na emeryturę. W wieku 100 lat został uhonorowany Odznaką Honorową za Zasługi dla Związku Inwalidów Wojennych. Należał do grona najstarszych kombatantów i inwalidów wojennych w Polsce. Do śmierci był członkiem miejsko-gminnego koła ZKRPiBWP oraz oddziału Związku Inwalidów Wojennych w Sławnie. Zmarł 20 sierpnia 2016.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Odszedł świadek historii. gosc.pl, 21 sierpnia 2016. .
  2. ↑ M.P. z 2016 r. poz. 23.

Linki zewnętrzne