Piotr Lewandowski (1882–1940)

Obecnie Piotr Lewandowski (1882–1940) stał się tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem wielu ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy mówimy o Piotr Lewandowski (1882–1940) w kontekście polityki, technologii, historii, czy nawet życia codziennego, nie można zaprzeczyć, że temat ten przykuł uwagę szerokiego grona odbiorców. W tym artykule zamierzamy szczegółowo zbadać i przeanalizować różne aspekty Piotr Lewandowski (1882–1940), aby zapewnić kompleksowy i szczegółowy pogląd na ten temat. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie, poprzez implikacje i możliwy rozwój w przyszłości, ten artykuł ma na celu rzucić światło na Piotr Lewandowski (1882–1940) i zaoferować wzbogacającą perspektywę wszystkim osobom zainteresowanym głębszym zgłębieniem tego fascynującego tematu.

Piotr Lewandowski
pułkownik intendent pułkownik intendent
Data urodzenia

16 czerwca 1882

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Dowództwo Okręgu Korpusu Nr II

Stanowiska

szef intendentury okręgu korpusu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Piotr Lewandowski (ur. 16 czerwca 1882, zm. 1940 w ZSRR) – pułkownik intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 16 czerwca 1882 jako syn Łukasza[1].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został awansowany do stopnia pułkownika intendentury ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[2][3]. 3 czerwca 1919 został przeniesiony z Departamentu Gospodarczego MSWojsk. do Dowództwa Okręgu Generalnego Lublin na stanowisko szefa intendentury[4]. Od listopada 1921 był szefem intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu nr II w Lublinie[5]. W lipcu 1924 został przydzielony do Departamentu VII MSWojsk., jako oddziału macierzystego[6]. Był tam kierownikiem biura badań[7]. W 1928 był oficerem Instytutu Techniki Intendentury[8]. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji właściwego dowódcy Okręgu Korpusu[9]. Z dniem 31 sierpnia tego roku został przeniesiony w stan spoczynku[10]. W 1934 jako pułkownik intendent dyplomowany w stanie spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[11].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 43/1-1 oznaczony numerem 1665)[12]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Piotr Lewandowski. wbh.wp.mil.pl. .
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1271.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓.
  4. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 68 z 21 czerwca 1919 roku, poz. 2179.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 82.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 64 z 8 lipca 1924 roku, s. 375.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 22, 1155.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 770, 782.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 88.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 220.
  11. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 369.
  12. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 53. .
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 82, 1271.
  14. ↑ Decyzja Naczelnika Państwa z 12 grudnia 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 268)

Bibliografia