Piotr Krzysztof Marszałek

W tym artykule porozmawiamy o Piotr Krzysztof Marszałek, temacie będącym przedmiotem zainteresowania i debaty od dłuższego czasu. Piotr Krzysztof Marszałek to temat, który wywołał sprzeczne opinie, ponieważ jego wpływ i znaczenie są bezdyskusyjne w różnych obszarach społeczeństwa. Od momentu powstania do dziś Piotr Krzysztof Marszałek jest przedmiotem badań, analiz i dyskusji, co pozwoliło nam lepiej zrozumieć jego znaczenie i zakres. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Piotr Krzysztof Marszałek, odnosząc się do wszystkiego, od jego historii po dzisiejsze wpływy, w celu zapewnienia pełnego i wzbogacającego przeglądu tego tematu.

Piotr Krzysztof Marszałek
Ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1959
Leszno

dr hab. nauk prawnych
Specjalność: prawo
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1993 – nauki prawne
Uniwersytet Wrocławski

Habilitacja

2013 – nauki prawne
Uniwersytet Wrocławski

prawnik, nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Piotr Krzysztof Marszałek (ur. 15 listopada 1959 w Lesznie) – polski prawnik i nauczyciel akademicki, specjalizujący się w problematyce prawa ustrojowego, prawa obronnego i prawa stanów nadzwyczajnych, doktor habilitowany nauk prawnych, profesor nadzwyczajny związany z Uniwersytetem Wrocławskim i Państwową Wyższą Szkołą Zawodową w Sulechowie, działacz polityczny związany z Wrocławiem.

Życiorys

W młodości działał w harcerstwie. Po ukończeniu II Liceum Ogólnokształcącego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego, uzyskując magisterium w 1984. W czasie studiów działał społecznie, był m.in. członkiem Uczelnianego Komitetu Strajkowego oraz Uczelnianej Komisji ds. Referendum w sprawie zmiany nazwy Uniwersytetu (im. Bieruta), jak również działaczem Związku Młodzieży Demokratycznej SD (1980–1982)[1] W latach 80. pracował jako asystent w Instytucie Historii Państwa i Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego oraz w Stronnictwie Demokratycznym (pod koniec lat 80. był przewodniczącym MK SD oraz członkiem Prezydium WK SD, od 1989 przewodniczącym Centralnej Komisji Rewizyjnej). Z listy SD został radnym Miejskiej Rady Narodowej we Wrocławiu i był jej wiceprzewodniczącym (1988–1990)[2] W latach 90. był m.in. dyrektorem oddziału Prosper–Banku we Wrocławiu oraz prezesem zarządu w jednej z firm konsultingowych.

W 1993 obronił doktorat na temat Rada Obrony Państwa z 1920 r. Studium prawno-historyczne. Jednocześnie ukończył studia podyplomowe z dziedziny bankowości na Uniwersytecie Warszawskim (1993) oraz w zakresie rachunkowości na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu (1996). W 2004 podjął pracę w Dolnośląskiej Szkole Wyższej Edukacji Towarzystwa Wiedzy Powszechnej jako adiunkt. W latach 2006–2017 pracował w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Sulechowie, gdzie prowadził wykłady z dziedziny konstytucyjnego systemu organów państwowych i legislacji administracyjnej oraz seminaria dyplomowe z zakresu Administracji Wymiaru Sprawiedliwości, a po połączeniu tej uczelni z Uniwersytetem Zielonogórskim kontynuował do 2018 r. zatrudnienie na Wydziale Zamiejscowym w Sulechowie. W latach 2012–2013 pracował również na Uniwersytecie Zielonogórskim, prowadząc wykłady i zajęcia na kierunku Bezpieczeństwo Narodowe. Od 2014 r. prowadzi zajęcia na kierunkach Bezpieczeństwo Narodowe i Bezpieczeństwo Międzynarodowe na Uniwersytecie Wrocławskim. W 2013 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk prawnych. W okresie 2013–2018 był profesorem nadzwyczajnym PWSZ w Sulechowie. W latach 2008–2018 był redaktorem naczelnym czasopisma naukowego Studia Lubuskie. W latach 2011–2014 był kierownikiem Zakładu Prawa w Instytucie Prawa i Administracji PWSZ w Sulechowie[3]. W latach 2015–2016 był kierownikiem Pracowni Koordynacji Badań i Dydaktyki Bezpieczeństwa Narodowego w Instytucie Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Wrocławskiego. Od 2016 r. jest kierownikiem Zakładu Studiów nad Bezpieczeństwem w ISM UWr. W 2018 r. został profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego. W 2020 r. został wybrany do Senatu Uniwersytetu Wrocławskiego. W tym samym roku objął przewodnictwo nowo utworzonej Rady Dyscypliny Nauk o Bezpieczeństwie. Od 2020 r. jest kierownikiem Kolegium Doktorskiego Nauk o Bezpieczeństwie w Szkole Doktorskiej Uniwersytetu Wrocławskiego.

Od kwietnia 2009 stał na czele struktur SD na Dolnym Śląsku. Był członkiem Rady Naczelnej SD[4]. Od 24 października 2009 w opozycji do Pawła Piskorskiego. W maju 2010 zrezygnował z pełnionych funkcji i wystąpił z SD.

Wybrane publikacje

Przypisy

  1. ↑ J. Kosik, Nabycie, utrata i przywrócenie nazwy Uniwersytet Wrocławski, „Acta Universitatis Wratislaviensis. Studia i Materiały z dziejów Uniwersytetu Wrocławskiego” 1993, no 1409, s. 109.
  2. ↑ S. Rogowski, Działalność polityczna i społeczna pracowników Instytutu Historii Państwa i Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego w latach 1969-2006, „Studia Historycznoprawne” 2007, seria PRAWO, nr CCCIII, s. 130, 135.
  3. ↑ Kronika nauki polskiej, red. K. Pikoń, A. Sokołowska, K. Pikoń, Gliwice 2015, s. 450
  4. ↑ Władze Stronnictwa Demokratycznego. . .

Bibliografia

Linki zewnętrzne