Piotr Kałwa
W tym artykule zbadamy temat Piotr Kałwa z różnych perspektyw, aby zapewnić czytelnikowi kompleksową i wzbogacającą wizję tego tematu. Przeanalizujemy jego kontekst historyczny, implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa, jego znaczenie w różnych obszarach i wpływ na życie codzienne. Poprzez szczegółową i wyczerpującą analizę będziemy starali się zaoferować głębokie i kompletne spojrzenie na Piotr Kałwa, aby promować szerszą i solidniejszą wiedzę, która pozwoli nam zrozumieć jego znaczenie i wpływ na nasze środowisko.
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 października 1893 | |
| Data i miejsce śmierci |
17 lipca 1974 | |
| Miejsce pochówku |
Archikatedra św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Lublinie | |
| Biskup diecezjalny lubelski | ||
| Okres sprawowania |
1949–1974 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
1 czerwca 1916 | |
| Nominacja biskupia |
30 maja 1949 | |
| Sakra biskupia |
29 czerwca 1949 | |
| Odznaczenia | ||
| ||
| Data konsekracji | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Lublin | ||||||||||||||||||
| Miejsce | |||||||||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Piotr Kałwa (ur. 18 października 1893 w Cudzynowicach, zm. 17 lipca 1974 w Kuźnicy) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny lubelski w latach 1949–1974.
Życiorys
Święcenia kapłańskie otrzymał 1 czerwca 1916 w Kielcach. Studiował prawo i teologię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1935 został profesorem. Aresztowany w latach 1939–1940, powrócił do Lublina w 1945 jako profesor prawa kanonicznego.
Jego dorobek naukowy obejmuje ok. 30 pozycji, głównie z zakresu prawa małżeńskiego, kanonicznego i świeckiego. Od 1934 był członkiem korespondentem, a od 1944 członkiem czynnym Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1948 został członkiem współpracownikiem Komisji Historyczno-Prawnej Polskiej Akademii Umiejętności[1].
30 maja 1949 został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji lubelskiej. Konsekrowany został 29 czerwca 1949 przez prymasa Stefana Wyszyńskiego[2]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Fortes in fide” (Mocni w wierze)[3]. W latach 1949–1974 był wielkim kanclerzem KUL-u. Zasiadał w Radzie Głównej Episkopatu Polski.
Uczestniczył we wszystkich czterech sesjach soboru watykańskiego II[4].
Zmarł nagle 17 lipca 1974 w Kuźnicy na Helu. Mszy pogrzebowej w katedrze św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Lublinie przewodniczył kardynał Karol Wojtyła, arcybiskup metropolita krakowski, a kazanie wygłosił kardynał Stefan Wyszyński, prymas Polski[1].
Odznaczenia i wyróżnienia
W 1938 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi „za zasługi na polu pracy społecznej"[5].
W 1958 otrzymał doktorat honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[1].
Przypisy
- ↑ a b c Nota biograficzna Piotra Kałwy na stronie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. kul.pl. .
- ↑ Piotr Kałwa. catholic-hierarchy.org. . (ang.).
- ↑ A.G. Miziński (red.): 100-lecie Konferencji Episkopatu Polski. Księga jubileuszowa. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2019, s. 268. ISBN 978-83-8144-179-7. .
- ↑ B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A–Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.
- ↑ M.P. 1938 nr 259 poz. 611. isap.sejm.gov.pl. .
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna Piotra Kałwy na stronie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. .
- Piotr Kałwa , catholic-hierarchy.org (ang.).