Pierre Puget

W dzisiejszym świecie Pierre Puget to powracający motyw, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Jego znaczenie przekroczyło granice, a jego wpływ był odczuwalny w różnych obszarach. Od momentu pojawienia się Pierre Puget budzi zainteresowanie zarówno ekspertów, jak i fanów, wywołując debaty, badania i refleksje, które mają na celu zrozumienie jego znaczenia i wpływu na społeczeństwo. Z biegiem czasu Pierre Puget stał się zjawiskiem, które nie pozostawia nikogo obojętnym, kwestionując utrwalone poglądy i przekonania. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Pierre Puget w różnych kontekstach i implikacje, jakie ma na życie codzienne.

Pierre Puget
Ilustracja
Portret (mal. François Puget)
Data urodzenia

1620

Data śmierci

1694

Narodowość

Francuz

Dziedzina sztuki

snycerstwo, rzeźbiarstwo, malarstwo

Epoka

barok

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Pierre Puget (1620-1694) – francuski snycerz, rzeźbiarz i malarz epoki baroku.

Naukę w rzemiośle snycerskim rozpoczął w Marsylii, następnie kształcił się we Florencji (w 1640) i w Rzymie (w latach 1641-1643) w pracowni Pietro da Cortony. Po powrocie do kraju czynny był głównie w Marsylii, Tulonie, Paryżu (1659-1660), czasowo również w Genui (1661-1667). Później był jednym z rzeźbiarzy uczestniczących w zdobieniu budowanego pałacu w Wersalu, lecz na tym polu obok sukcesów ponosił też porażki, nigdy nie uzyskując w pełni akceptacji kręgów dworskich.

Jego synem był malarz François Puget (1651-1707), uprawiający głównie malarstwo portretowe.

Pierre Puget znany jest przede wszystkim jako rzeźbiarz; jako malarz tworzył prace o tematyce religijnej, poza tym malował portrety i sceny historyczne. W dość nielicznych znanych jego obrazach dostrzegalne jest odbicie dynamizmu da Cortony w stosowaniu szerokiego rozmachu pędzla i w sugestywnym kontrastowaniu barw.

Jako rzeźbiarz pracował zarówno w kamieniu, jak i w drewnie; był między innymi autorem licznych snycerskich dekoracji okrętów wojennych floty królewskiej, w postaci np. węży i bóstw morskich. W rzeźbie monumentalnej tworzył naturalistycznie modelowane dzieła nacechowane barokowym patosem, pełne dynamiki i bogate w efekty malarskie. Odbiegały one od klasycyzującej konwencji sztuki barokowej, modnej wśród dworu królewskiego, wokół którego kształtował się prestiżowy styl Ludwika XIV, uznawany za francuską odmianę baroku.

Ważniejsze prace

Bibliografia