Pierre-Paul Lemercier de La Rivière
Pierre-Paul Lemercier de La Rivière to temat, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie i debatę. Ze względu na wiele aspektów kwestia ta przykuła uwagę różnych sektorów społeczeństwa, od ekspertów w tej dziedzinie po zwykłych ludzi zainteresowanych zrozumieniem jej wpływu. W miarę upływu czasu Pierre-Paul Lemercier de La Rivière pozycjonuje się jako centralny punkt bieżących rozmów, prowokując do refleksji i analiz z różnych perspektyw. W tym artykule postaramy się zagłębić w różne aspekty Pierre-Paul Lemercier de La Rivière, zbadać jego implikacje i zaoferować pełny przegląd tego tematu.
| Data i miejsce urodzenia |
1719 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1792 |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Ważne dzieła | |
Pierre-Paul Lemercier de La Rivière (ur. w 1719 w Saumur, zm. w 1792 w Paryżu[potrzebny przypis]) – ekonomista francuski, zwolennik fizjokratyzmu. Jako pierwszy użył nazwy absolutyzm oświecony[1].
Doradca parlamentu paryskiego od 1747 do 1758, potem intendent wyspy Martynika (1759 – 1764), dzięki wsparciu Madame Pompadour. Przeciwnik reżimu feudalnego, na temat którego pisał Każdy wielki właściciel ziemski komenderuje despotycznie tą cząstka ludu, która odeń zależy; stąd samowolne dręczenie, tyranizowanie, nadużycia wszelkiego rodzaju[2].
W roku 1767 caryca Katarzyna II Wielka zaprosiła go do Rosji. Denis Diderot, osobisty przyjaciel Lemerciera, reklamował dzieło Lemerciera pośród filozofów, choć zwykle był fizjokratom bardzo niechętny.
Dzieła
- l'Ordre naturel et essentiel des sociétés politiques (1767) (w dziele tym udowodnił swój monarchizm, co wywołało kontrowersję między Voltaire'm i Gabriel Mably'm).
Przypisy
- ↑ J. Malec, D. Malec, Historia administracji i myśli administracyjnej, Kraków 2003, s.39
- ↑ Jan Baszkiewicz, Francja nowożytna. Szkice z historii wieków XVII-XX. Wydawnictwo Poznańskie Poznań 2002, s.13.