Philotheus Böhner

W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Philotheus Böhner. Od jego początków po ewolucję w czasie, zbadamy każdy aspekt Philotheus Böhner i jego wpływ na społeczeństwo. Poprzez różne perspektywy i szczegółową analizę postaramy się rzucić światło na ten temat, który jest dziś tak aktualny. Philotheus Böhner był przedmiotem intensywnej debaty i kontrowersji, a naszym celem jest przedstawienie kompleksowego spojrzenia zachęcającego do refleksji i debaty. Bez wątpienia Philotheus Böhner to temat, który zasługuje na poważne i skrupulatne potraktowanie i jesteśmy pewni, że ten artykuł zainteresuje wszystkich naszych czytelników.

Philotheus Böhner
Państwo działania

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1901
Lichtenau

Data śmierci

22 maja 1955

Specjalność: historia filozofii
Alma Mater

Westfalski Uniwersytet Wilhelma w Münsterze

nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Świętego Bonawentury

Okres zatrudn.

1940-1955

Philotheus Böhner, właśc. Heinrich Böhner (ur. 17 lutego 1901 w Lichtenau, zm. 22 maja 1955) – niemiecki historyk, filozof i biolog. Duchowny katolicki, franciszkanin.

Życiorys

Urodził się 17 lutego 1901 w Lichtenau[1]. W 1920 roku wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych i przyjął imię Philotheus[1]. Rok później złożył profesję zakonną, a w 1927 roku przyjął święcenia kapłańskie[1]. W tym czasie poważnie chorował na gruźlicę i, wobec braku możliwości wykonywania posługi, skupił się na tłumaczeniu dzieła Étienne’a Gilsona na temat Bonawentury z Bagnoregio[1]. Po odzyskaniu zdrowia rozpoczął studia na Uniwersytecie w Münsterze, gdzie uzyskał doktorat z biologii za dysertację Uber die thermonastischen Blutbewegegungen bei der Tulpe[1]. Następnie zajął się filozofią i historią, lecz nadal interesował się botaniką, zwłaszcza briologią[1]. W latach 30. XX wieku zajął się kolejnymi tłumaczeniami prac Gilsona, a w 1939 roku został przez niego zaproszony do Instytutu Papieskiego w Toronto[1]. Po wybuchu II wojny światowej został wykładowcą na Kolegium Świętego Bonawentury, które uzyskało status uniwersytetu w 1951 roku[1]. Uczył tam logiki, epistemologii i filozofii, a jednym z jego uczniów był Thomas Merton[1]. Zmarł 22 maja 1955 roku[1].

Dzieła

Lista publikacji[2]:

  • Historia filozofii chrześcijańskiej : od Justyna do Mikołaja Kuzańczyka (1962)
  • Medieval logic : an outline of its development from 1250 to c. 1400 (1952)
  • Collected articles on Ockham (1958)
  • Venerabilis inceptoris Guillelmi de Ockham Summa (1974)
  • Philosophical writings : a selection / William of Ockham (1979)

Przypisy