Philippe Leclerc de Hauteclocque
W tym artykule omówiona zostanie kwestia Philippe Leclerc de Hauteclocque, która stanowi aspekt mający dziś ogromne znaczenie. Od swoich początków po wpływ na współczesne społeczeństwo, Philippe Leclerc de Hauteclocque odegrał fundamentalną rolę w wielu obszarach. Na przestrzeni dziejów Philippe Leclerc de Hauteclocque był przedmiotem badań i analiz, co pozwoliło nam zrozumieć jego ewolucję i wpływ w różnych sferach. Podobnie jego znaczenie jest nadal oczywiste, wywołując debaty i refleksje na temat jego znaczenia i implikacji. W tym sensie niezbędna jest szczegółowa analiza zjawiska Philippe Leclerc de Hauteclocque, badanie jego różnych aspektów i znaczenia w bieżącym kontekście.
| |
 generał armii (za życia)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 listopada 1902 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 listopada 1947 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1924–1947 |
| Siły zbrojne |
|
| Stanowiska |
d-ca 2 Dywizji Pancernej |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     .PNG){kind=small}      _ribbon.svg){kind=small} _des_Blesses_Militaires_ribbon.svg){kind=small}                   
| |
.svg){kind=small}
Philippe Leclerc de Hauteclocque, właściwie Philippe François Marie de Hauteclocque, pseudonim Jacques Leclerc[1] (ur. 22 listopada 1902 w Belloy-Saint-Léonard, zm. 28 listopada 1947 k. Colomb-Béchar) – francuski dowódca wojskowy, generał armii Francuskich Sił Zbrojnych, marszałek Francji (1952, pośmiertnie).
Życiorys
W 1924 ukończył École Spéciale Militaire de Saint-Cyr i wstąpił do armii francuskiej. W 1937 został awansowany do stopnia kapitana. Po klęsce Francji w czerwcu 1940 postanowił przyłączyć się do Wolnych Francuzów i udał się do Anglii. Generał Charles de Gaulle awansował go do stopnia majora i skierował do Francuskiej Afryki Równikowej jako gubernatora Kamerunu. Podległe mu oddziały pokonały wojska państw Osi atakujące Czad w listopadzie 1940, a następnie – rosnąc w siły – odbył zwycięską kampanię w Afryce Zachodniej odznaczając się jako dowódca podczas walk w Tunezji. W międzyczasie dosłużył się stopnia generała brygady (1941).
Po lądowaniu w Normandii w czerwcu 1944 dowodzona przezeń 2 Dywizja Pancerna została skierowana do Paryża dla wsparcia powstania, które tam wybuchło. Leclerc przyjął kapitulację załogi niemieckiej na dworcu Gare Montparnasse. W dalszych miesiącach wojny jego oddziały wyzwoliły Strasburg, a swój szlak bojowy zakończyły w górskiej kwaterze Adolfa Hitlera w Berchtesgaden. W czasie zajmowania Niemiec w 1945 r. Leclerc kazał rozstrzelać bez sądu 12 wziętych do niewoli francuskich żołnierzy Waffen-SS[2].
Po zakończeniu wojny w Europie otrzymał (wraz ze stopniem generała dywizji – fr. général de division) dowództwo sił francuskich w rejonie Pacyfiku i reprezentował Francję podczas podpisania przez Japonię aktu kapitulacji w Zatoce Tokijskiej. Jako głównodowodzący w Indochinach pokonał blokujące Sajgon siły Việt Minhu.
Zginął w wypadku lotniczym w okolicach Colomb-Béchar (obecnie Baszszar) w Algierii. Pośmiertnie został awansowany do stopnia marszałka Francji.
Awanse
podporucznik (sous-lieutenant) – 9 września 1924
porucznik (lieutenant) – 26 października 1926
kapitan (capitaine) – 25 grudnia 1934
major (commandant) – 31 lipca 1940
pułkownik (colonel) – 25 listopada 1940 (z pominięciem stopnia podpułkownika) (lieutenant-colonel)
generał brygady (général de brigade) – 10 sierpnia 1941 (tymczasowo); 14 kwietnia 1942 (awans ostateczny)
generał dywizji (général de division) – 25 maja 1943
generał korpusu armii (général de corps d'armée) – 25 maja 1945
generał armii (général d'armée) – 14 lipca 1946
marszałek Francji (maréchal de France) – 23 sierpnia 1952 (pośmiertnie)
Odznaczenia
Francuskie
- Legia Honorowa: Krzyż Wielki (1945), Wielki Oficer (1945), Komandor (1944), Oficer (1943) i Kawaler (1935)
- Order Wyzwolenia (1941)
- Medal Wojskowy (1946)
- Krzyż Wojenny 1939–1945 z 8 palmami
- Krzyż Wojenny Zamorskich Teatrów Operacyjnych z 2 palmami
- Medal Ruchu Oporu z rozetą
- Medal Uciekinierów z Niewoli
- Medal Kolonialny z okuciami: „Maroc”, „Fezzan”, „Koufra”, „Tripolitaine”, „Tunisie”, „Extrême-Orient”
- Medal Rannych na Wojnie
- Medal Pamiątkowy Ochotników Wolnej Francji
- Medal Pamiątkowy Wojny 1939-1945
Zagraniczne
- Wielki Oficer Orderu Korony (Belgia)
- Krzyż Wojenny 1939–1945 z palmą (Croix de Guerre, Belgia)
- Order Lwa Białego III klasy (Czechosłowacja)
- Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939 (Czechosłowacja)
- Krzyż Wojenny I klasy (Grecja)
- Krzyż Wielki Orderu Kambodży (Kambodża)
- Krzyż Wielki Orderu Miliona Słoni i Białego Parasola (Laos)
- Krzyż Wielki Orderu Korony Dębowej (Luksemburg)
- Krzyż Wojenny 1939–1945 (Croix de Guerre, Luksemburg)
- Wielka Wstęga Orderu Alauitów (Maroko)
- Krzyż Komandorski Orderu Virtuti Militari (Polska Ludowa, 1946)[3]
- Wielka Wstęga Orderu Sławy (Tunezja)
- Srebrna Gwiazda (Silver Star, USA)
- Komandor Legii Zasługi (Commander Legion of Merit, USA)
- Brązowa Gwiazda (Bronze Star, USA)
- Presidential Unit Citation (USA)
- Krzyż Komandorski Orderu Łaźni (Wielka Brytania)
- Order za Wybitną Służbę (Distinguished Service Order, Wielka Brytania)
Przypisy
- ↑ Przyjęty by chronić pozostawioną we Francji rodzinę.
- ↑ L'Affaire Bad Reichenhall (fr.)
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 29, poz. 248.
Bibliografia
- Philippe Leclerc de Hauteclocque. ordredelaliberation.fr. ., Ordre de la Libération (ang. • fr. • hiszp.)
- Philippe Leclerc (1902-1947), Chemins de memoire (fr.)
- LECLERC PHILIPPE DE HAUTECLOCQUE dit (1902-1947) maréchal de France, Encyclopædia Universalis (fr.)
- Леклерк (Отлок) – Проект ХРОНОС (ros.)
