W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Philip Ahn. Jest to temat, który w ostatnich latach wzbudził duże zainteresowanie, a Philip Ahn był przedmiotem debaty i dyskusji w różnych obszarach. Z historycznego punktu widzenia Philip Ahn odegrał kluczową rolę w ewolucji społeczeństwa. Podobnie Philip Ahn wywołał sprzeczne opinie wśród ekspertów i specjalistów, którzy analizowali jego wpływ w różnych kontekstach. W tym artykule szczegółowo przyjrzymy się znaczeniu i znaczeniu Philip Ahn, a także jego dzisiejszym implikacjom. Nie przegap tego!
Jako Mistrz w serialu Kung-fu (1974-75) | |
Imię i nazwisko |
Pil Lip Ahn |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
29 marca 1905 |
Data i miejsce śmierci |
28 lutego 1978 |
Zawód |
aktor |
Lata aktywności |
1935-1978 |
Philip Ahn (ur. 29 marca 1905, zm. 28 lutego 1978) – amerykański aktor koreańskiego pochodzenia.
Urodzony jako Pil Lip Ahn w Highland Park w Kalifornii. Jego rodzice przybyli do Stanów Zjednoczonych trzy lata wcześniej. Jego ojciec – Ahn Chang-ho, był znanym działaczem na rzecz niepodległości Korei w okresie kolonialnym.
Z aktorstwem zetknął się przypadkowo, kiedy jako uczeń szkoły średniej odwiedził plan filmowy Złodzieja z Bagdadu. Reżyser filmu Douglas Fairbanks zaproponował mu próbne zdjęcia, na co jednak nie zgodziła się matka Philipa. Po ukończeniu szkoły średniej, w 1923 rozpoczął pracę na plantacji ryżu, która należała do „Akademii Młodych Koreańczyków” – organizacji społecznej działającej na terenie USA i mającej na celu przygotowywanie koreańskich imigrantów do życia w Korei po zrzuceniu zwierzchnictwa Japonii. W 1934 rozpoczął studia na Uniwersytecie Południowej Kalifornii oraz zaczął uczęszczać na kursy aktorskie. Jeszcze w tym samym roku wystąpił w sztuce teatralnej Merrily We Roll Along. Rok później filmem A Scream in the Night zadebiutował w kinie. W okresie przedwojennym zagrał m.in. w Żółty skarb (1936), Pasażerka na gapę (1936), gdzie partnerował Shirley Temple oraz Córa Szanghaju (z Anną May Wong) z 1937 i Król Chinatown z 1939 oraz kilku innych filmach, których akcja na ogół rozgrywała się lub ocierała o środowisko ludzi żółtoskórych.
Podczas II wojny światowej grywał Japończyków w licznie tworzonych w Hollywood filmach propagandowych. Przez krótki okres służył w armii, ale został z niej zwolniony z powodu kontuzji nogi. Powrócił do zawodu aktora. Po wojnie występował u tak znanych reżyserów jak: Henry King, Michael Anderson, George Roy Hill, Lewis Milestone. W 1966 partnerował Elvisowi Presleyowi w komedii Podrap mnie w plecy. Pojawiał się również na szklanym ekranie. Do najbardziej znanych jego telewizyjnych kreacji można zaliczyć rolę „mistrza” w serialu Kung-fu. Gościnnie pojawił się również w kilku odcinkach serialu M*A*S*H i Bonanza.
Przez niemal całe swoje życie był aktywistą społecznym. W latach studenckich działał w kilku organizacjach studenckich. Podczas wojny w Wietnamie pod egidą USO (United Service Organizations) odwiedzał amerykańskich żołnierzy w Wietnamie Południowym. Był aktywnie zaangażowany w życie społeczności koreańskiej w Los Angeles.
Posiada gwiazdę w hollywoodzkiej alei gwiazd (nr 6205) i był pierwszym w historii azjatyckim aktorem, który taką gwiazdę otrzymał[1].