W tym artykule zbadamy znaczenie Peter von Goëss w różnych kontekstach i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. W ostatnich latach Peter von Goëss przyciągnął uwagę wielu osób, wywołując debaty i refleksje na temat jego znaczenia i implikacji. Na przestrzeni dziejów Peter von Goëss odegrał kluczową rolę w ewolucji społeczeństw oraz kształtowaniu tożsamości indywidualnej i zbiorowej. Od momentu powstania do chwili obecnej Peter von Goëss był przedmiotem badań, podziwu, kontrowersji i reinterpretacji w tak różnorodnych dziedzinach, jak nauka, technologia, sztuka, polityka i kultura popularna. W tym artykule sprawdzimy, jak Peter von Goëss ukształtował nasz świat i jak będzie to robić w przyszłości.
![]() litografia Josefa Kriehubera (1837) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Gubernator Galicji | |
Okres |
od marca 1810 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Johann Peter II. hrabia von Goëss, baron zu Karlsberg und Moosburg (ur. 8 lutego 1774 we Florencji, zm. 11 lipca 1846 w Wiedniu) – austriacki prawnik i urzędnik, tajny radca i szambelan, prezes gubernium styryjsko-karynckiego, gubernator Galicji.
Otrzymał staranne wykształcenie domowe. Od 1790 studiował prawo na Uniwersytecie Wiedeńskim (1790-1796), a następnie obrał karierę urzędniczą[1]. Najpierw był komisarzem intendentury wojskowej dbającym o wyżywienie i kwaterowanie na terenie Włoch a potem Karyntii[2]. Od 1801 był urzędnikiem, a od 1803 tajnym radcą i prezesem gubernium dalmatyńskiego, gdzie opanował klęskę głodu i zorganizował poprzez budowę dróg program robót publicznych[3]. Swoją pensję w wysokości 6000 florenów kazał rozdać potrzebującym[1]. Od 1804 zarządzał dobrami państwowymi w Karyntii. Po rozpoczęciu wojny francusko-austriackiej w 1805 współdziałał z Andreasem Hoferem, za co po zajęciu przez Francuzów Karyntii został przez nich aresztowany. W 1806 został prezesem gubernium styryjsko-karynckiego. W latach 1808–1809 był gubernatorem Triestu. W 1809 był naczelnym intendentem armii austriackiej operującej we Włoszech i dostał się w Padwie do niewoli francuskiej. Następnie był gubernatorem Galicji (marzec 1810 - marzec 1815)[3] a następnie prowincji weneckiej (1815-1819)[3]. Przeniesiony do Wiednia był najpierw nadwornym kanclerzem lombardzko-weneckiej kancelarii dworskiej (1819-1823) a następnie pierwszym kanclerzem nadwornym (1823-1834)[2]. Jednocześnie był marszałkiem krajowym Dolnej Austrii i przewodniczącym Komisji Sądu Podatkowego ds. Spadków. W 1834 został cesarsko-królewskim marszałkiem nadwornym[1]. Był także prezesem Towarzystwa Przyjaciół Muzyki (Gesellschaft der Musikfreunde) w Wiedniu, a także jednym ze współzałożycieli najstarszego istniejącego banku w Austrii (Erste Österreichische Sparkasse)[3]. Był także członkiem Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, Akademii Sztuk Pięknych w Wenecji, Towarzystwa Krzewienia Rolnictwa, Historii Naturalnej i Studiów Regionalnych na Morawach i Śląsku, Towarzystwa Rolniczego w Styrii, Karyntii i Krainie[4].
Pochodził z rodziny o korzeniach portugalskich, która przez Flandrię przybyła do Austrii. Syn generała dywizji Johanna Karla Antona Goëssa (1728-1798) i hrabiny Marii Anny Christalnigg von und zu Gillitzstein (1751-1809). Jego bratem był Johann Karl (1775-1843). W 1799 ożenił się ze swoją kuzynką Karoliną Freiin von Kaiserstein (1774–1803), która zmarła przy porodzie braci bliźniaków, z których jeden Josef Karl zmarł wkrótce, zaś drugi Johannes Karl w 1811.Powtórnie ożenił się w 1807 z hrabiną Isabellą von Thürheim zu Bibrachzell (1784–1855), z którą miał jednego syna Johanna Antona (1816-1887)[2][5].