Pawęż (żegluga)
W tym artykule zbadamy najważniejsze aspekty Pawęż (żegluga), tematu, który wzbudził duże zainteresowanie współczesnego społeczeństwa. Przez lata Pawęż (żegluga) stanowił punkt dyskusji i refleksji w różnych obszarach, zarówno akademickich, jak i życia codziennego. Od swoich początków do obecnego wpływu, Pawęż (żegluga) był przedmiotem licznych badań, debat i kontrowersji, stając się dziś tematem o ogromnym znaczeniu. Poprzez tę analizę staramy się zaoferować wszechstronną i zaktualizowaną wizję Pawęż (żegluga), zapewniając czytelnikowi pełny i szczegółowy przegląd, który pozwala nam zrozumieć jego znaczenie i implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa.
Pawęż, lustro – jeden ze sposobów zakończenia rufy statku wodnego w części nawodnej. Stanowi płaszczyznę prostopadłą lub lekko pochyłą do powierzchni wody. W linię poszycia burty, jak również dna jednostki, przechodzi poprzez wyraźną krawędź.
Na jednostkach szkieletowych pawęż jest połączona ze stępką za pomocą stewy rufowej (tylnicy), lub też tylko samej węzłówki rufowej (dejwudu). Natomiast w konstrukcjach samonośnych stanowi jednocześnie element konstrukcyjny i poszycie.
Przeciwieństwem pawężowego (płaskiego) zakończenia rufy jest zakończenie zbieżne (podobne do dziobowego) zwane szpicgatem.
Wyjątkowo pawęż dziobową zastosowano w konstrukcji kadłuba jachtu klasy Optymist.
Bibliografia
- Lesław Furmaga, Józef Wójcicki: Mały słownik morski. Gdynia: Mitel International Ltd, 1993. ISBN 83-85413-73-1.