Pauzaniasz (geograf)

W dzisiejszym świecie Pauzaniasz (geograf) to temat, który staje się coraz bardziej istotny i interesujący w różnych obszarach. Zarówno w sferze politycznej, społecznej i ekonomicznej, jak i w codziennym życiu ludzi, Pauzaniasz (geograf) przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Znaczenie Pauzaniasz (geograf) znajduje odzwierciedlenie w różnorodności opinii i podejść istniejących wokół tego tematu, a także w ciągłej ewolucji i zmianach, jakich doświadcza na przestrzeni czasu. Dlatego tak ważne jest pogłębienie zrozumienia Pauzaniasz (geograf), przeanalizowanie jego implikacji i omówienie różnych jego aspektów. W tym artykule zagłębimy się w świat Pauzaniasz (geograf), badając jego różne wymiary i odnosząc się do debat wokół tego, tak aktualnego dzisiaj, tematu.

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2024-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Pauzaniasz na XVIII-wiecznej grafice

Pauzaniasz (stgr. Παυσανίας, łac. Pausanias, zwany Periegeta, ur. między 100 a 110 n.e., zm. po 180 n.e.) – grecki geograf, autor dzieła Periegesis tes Hellados (Wędrówki po Helladzie) w 10 księgach, czyli przewodnika po Helladzie, w którym zawarł relację ze swoich licznych podróży, opisując poszczególne krainy Grecji: zabytki, lokalne kulty.

Styl Pauzaniasza jest bardzo bogaty, rozwija on poszczególne opisy, uzupełniając je głównie o informacje historyczne, mitologiczne. Dzieło Pauzaniasza jest cennym źródłem historycznym. Korzystają z niego geografowie i archeolodzy, lokalizując antyczne miejscowości, historycy sztuki, rekonstruujący wygląd starożytnych świątyń i innych budowli. Z jego dzieła korzystają też historycy religii starożytnych, ze względu na informacje o mało znanych lub nieznanych skądinąd lokalnych kultach. Pierwsza księga traktatu opisuje Attykę i Megarę, druga – Korynt, Sykion, Argolidę, trzecia Lakonię, czwarta Mesenię, piąta i szósta Elidę, siódma Achaję, ósma Arkadię, dziewiąta Beocję, a dziesiąta Fokidę.

Po polsku traktat Pauzaniasza ukazał się w trzech tomach, w przekładzie Janiny Niemirskiej-Pliszczyńskiej, dokończonym z powodu śmierci tłumaczki przez Henryka Podbielskiego:

  • W świątyni i w micie (księgi I, II, III, i VII) tłum. wstęp, komentarz historycznoliteracki Janina Niemirska-Pliszczyńska; komentarz archeologiczny Barbara Filarska. Ossolineum, Wrocław 1973;
  • Na olimpijskiej bieżni i w boju (księgi V, VI i IV) tłum. i opr. Janina Niemirska-Pliszczyńska. Ossolineum, Wrocław 1968;
  • U stóp boga Apollona (księgi VIII, IX, X) tłum. Janina Niemirska-Pliszczyńska i Henryk Podbielski; opr. Henryk Podbielski. Ossolineum, Wrocław 1989.

Linki zewnętrzne