![]() | |
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci |
31 maja 2011 |
Wzrost |
166 cm |
Gra pojedyncza | |
Najwyżej w rankingu |
1 (1946) |
Roland Garros |
F (1946) |
Wimbledon |
W (1946) |
US Open |
W (1942–1944, 1946) |
Gra podwójna | |
Roland Garros |
F (1946) |
Wimbledon |
F (1946) |
US Open |
F (1942–1945) |
Pauline May Betz, zamężna Addie (ur. 6 sierpnia 1919 w Dayton, zm. 31 maja 2011 w Potomac) – amerykańska tenisistka, zwyciężczyni pięciu turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej.
Praworęczna, znana z szybkości na korcie Pauline Betz dominowała w tenisie amerykańskim w okresie II wojny światowej, była także liderką światowego tenisa kobiecego w pierwszym roku powojennym. W latach 1941-1946 nieprzerwanie występowała w finałach mistrzostw USA, wygrywając cztery razy. Turniej ten ze względu na trwającą wojnę był jedyną liczącą się w tym czasie imprezą. W 1946 Betz uczestniczyła także w turniejach europejskich, w mistrzostwach Francji osiągając finał, a na Wimbledonie zdobywając tytuł mistrzowski bez straty seta.
Zdobyła 19 tytułów mistrzyni USA w różnych konkurencjach i na różnych nawierzchniach. W 1941 i 1943 była mistrzynią na kortach ziemnych, w 1939, 1941, 1943 i 1947 halową mistrzynią USA. Tym samym w 1943 zdobyła potrójną koronę (tytuły na trawie, ziemi i w hali), a dwukrotnie zdobywała komplet tytułów w hali (gra pojedyncza, podwójna i mieszana) - w 1941 i 1943. Ten ostatni rezultat udało się powtórzyć jedynie Billie Jean King ćwierć wieku później. Betz liderowała rankingowi amerykańskiemu w latach 1942-1944 i w 1946.
Poza grą pojedynczą jedyny tytuł wielkoszlemowy Pauline Betz zdobyła w mikście z Budge Pattym na mistrzostwach Francji 1946. Betz i Patty pokonali w finale Toma Browna i Dorothy Bundy 7:5, 9:7. W 1946 Betz jedyny raz wystąpiła w Pucharze Wightman, mając udział w zwycięstwie Amerykanek (wygrała dwa mecze singlowe i mecz deblowy).
W 1947 jej kariera amatorska została przerwana kontrowersyjną decyzją Amerykańskiego Stowarzyszenia Tenisowego. Betz podjęła negocjacje nad kontraktem zawodowym z promotorem Bobby Riggsem i już za sam fakt rozmów w tej sprawie federacja zdyskwalifikowała zawodniczkę. W tej sytuacji Betz faktycznie podpisała kontrakt zawodowy i w 1947 wystąpiła w serii pojedynków z Sarah Palfrey Cooke, a w 1950 z Gertrude Moran.
W późniejszych latach chętnie uczestniczyła w turniejach weteranów. Wyszła za mąż za dziennikarza sportowego Boba Addie i pracowała jako zawodowa trenerka tenisa. W 1965 została wpisana do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Osiągnięcia w turniejach wielkoszlemowych:
Finały singlowe w turniejach wielkoszlemowych
Źródła:
1901–1910 | |
---|---|
1911–1920 |
|
1921–1930 | |
1931–1939 | |
1940–1950 |
|
1951–1960 | |
1961–1970 | |
1971–1980 | |
1981–1990 | |
1991–2000 |
1901–1910 | |
---|---|
1911–1920 | |
1921–1930 | |
1931–1940 | |
1941–1950 | |
1951–1960 | |
1961–1970 | |
1971–1980 | |
1981–1990 | |
1991–2000 |
1902–1910 | |
---|---|
1911–1920 | |
1921–1930 | |
1931–1939 | |
1940–1950 | |
1951–1960 | |
1961–1970 | |
1971–1980 | |
1981–1990 | |
1991–2000 |