Dzisiaj Patricia Crone jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu dużej liczby ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, wpływ na codzienne życie ludzi, czy też znaczenie w branży zawodowej, Patricia Crone jest tematem, który nie pozostawia nikogo obojętnym. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty i perspektywy związane z Patricia Crone, analizując jego ewolucję w czasie, jego wpływ w różnych obszarach i możliwe przyszłe konsekwencje, jakie może mieć. Od swoich początków do chwili obecnej Patricia Crone był przedmiotem debat i badań, a w poniższych wierszach postaramy się rzucić światło na ten ekscytujący temat.
Patricia Crone (ur. w 1945[1], w Danii, zm. 11 lipca 2015) – orientalistka, autorka licznych opracowań naukowych i historiograf okresu wczesnego islamu, zatrudniona w Institute for Advanced Study. Wyrobiła sobie opinię w świecie nauki rzucając wyzwanie tradycyjnym poglądom i wyobrażeniom na temat wczesnego okresu islamu[2].
Patricia Crone ukończyła studia na Uniwersytecie w Londynie, gdzie uzyskała tytuł doktora School of Oriental and African Studies w 1974[2]. Przez następne 3 lata pracowała na stanowisku Senior Research Fellow na Uniwersytecie w Londynie w Warburg Institute. W 1977 została wykładowcą (University Lecturer) historii islamu oraz Fellow na Jesus College na Uniwersytecie w Oxfordzie. Dr Crone objęła stanowisko Assistant University Lecturer w zakresie studiów nad islamem oraz Fellow of Gonville i Caius College na Uniwersytecie Cambridge w 1990. Tu piastowała szereg stanowisk na przestrzeni lat. W latach 1992–1994 pracowała jako University Lecturer specjalizujący się w studiach nad islamem oraz jako Reader historii islamu. W 1997 objęła stanowisko profesora w Institute for Advanced Study w Princeton. Od 2002 była członkiem kolegium redakcyjnego czasopisma naukowego Social Evolution & History.
W swojej pracy Hagarism: The Making of the Islamic World, Patricia Crone i jej współpracownik, historyk Michael Cook, będąc zatrudnioną w tym czasie w SOAS, dokonali wnikliwej analizy historii wczesnego islamu posługując się jedynie zachowanymi relacjami, rzeczywiście pochodzącymi z wczesnych wieków islamu, w języku ormiańskim, greckim, aramejskim i syryjskim. Para naukowców wystąpiła z poglądem, że islam, w świetle współczesnych, niemuzułmańskich źródeł, to w zasadzie plemienna rebelia przeciw imperium bizantyjskiemu i perskiemu (sasanidzkiemu), z korzeniami głęboko zapuszczonymi w judaizmie, oraz że Arabowie i Żydzi byli sojusznikami w erze podboju[3].
W pracy Meccan Trade and the Rise of Islam, Crone dowodzi, iż podczas gdy Mahomet prawie nigdy nie podróżował poza Hidżazem, analiza tekstu Koranu, np. opis politeistycznych oponentów Mahometa jako hodowców oliwek, sugeruje, że wypadki związane z misją Mahometa miały miejsce w pobliżu regionu śródziemnomorskiego[3].