Partia Unii Demokratycznej

Dziś Partia Unii Demokratycznej nadal jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu dużej liczby ludzi na całym świecie. Od kilkudziesięciu lat Partia Unii Demokratycznej jest przedmiotem debat, badań i dyskusji w różnych obszarach wiedzy, a także w ogóle w społeczeństwie. Jego wpływ i znaczenie sprawiają, że jest przedmiotem ciągłych badań i refleksji, która wciąż generuje nowe perspektywy, odkrycia i punkty widzenia. W tym artykule zbadamy różne aspekty Partia Unii Demokratycznej, jego wpływ w różnych obszarach i jego dzisiejsze znaczenie.

Partia Unii Demokratycznej
Ilustracja
Państwo

 Syria

Skrót

PYD

Lider

Shahoz Hasan,
Aisha Heso

Data założenia

20 września 2003

Ideologia polityczna

demokratyczny konfederalizm, komunaryzm, socjalizm wolnościowy, jineologia, ekologia społeczna, sekularyzm

Członkostwo
międzynarodowe

Unia Wspólnot w Kurdystanie

Barwy

zielono-czerwono-żółte

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Partia Unii Demokratycznej (kurd. Partiya Yekîtiya Demokrat; PYD) – partia polityczna syryjskich Kurdów. Prezydent Turcji Recep Tayyip Erdogan uznał ją za lokalne odgałęzienie Partii Pracujących Kurdystanu[1], a także organizację terrorystyczną. Takiemu stwierdzeniu sprzeciwiają się rządy państw zachodnich, m.in. Francji i nawołują do nie łączenia tych dwóch organizacji.

Partia wchodzi w skład Ruchu na Rzecz Społeczeństwa Demokratycznego (TEV-DEM).

Historia

Założona oficjalnie 20 września 2003[2], jej założycielem oraz przez wiele lat liderem był Salih Muslim[3]. Po wybuchu wojny domowej w Syrii partia zawarła układ o nieagresji z władzami państwowymi pod zwierzchnictwem Baszszara al-Asada, co umożliwiło jej zdominowanie regionów Syrii zamieszkiwanych przez Kurdów[4][3]. W listopadzie 2013 roku przedstawiciele PYD utworzyli autonomiczny rząd syryjskiego Kurdystanu[2][5][6] określany mianem Rożawy[7].

Podczas kongresu partii, który odbył się w dniach 27-28 września 2017 w miejscowości Rimêlan, na współprzewodniczących partii zostali wybrani Şhahoz Hasan oraz Ayşe Hiso. Zastąpili oni dotychczas piastujących to stanowisko Saliha Muslima oraz Asya Abdullah[8][9]

Zbrojne skrzydło

Partia jest zmilitaryzowana, a uzbrojenie i wyszkolenie zapewnia jej Partia Pracujących Kurdystanu[2]. Zbrojnym skrzydłem partii były sformowane w 2004 Powszechne Jednostki Ochrony (YPG). W regularną armię przekształciły się one w 2011 wraz z wybuchem wojny domowej[4]. YPG przestały być formacją podległą PYD w chwili proklamacji regionu autonomicznego Rożawy, od tego czasu stanowią oficjalne siły zbrojne autonomii[4].

Ideologia

Ideologia ugrupowania łączy w sobie wiele odłamów myśli lewicowej, jednak za podstawę uznaje się demokratyczny konfederalizm oraz feminizm[10] (w tym kurdyjski odłam – jineologia[11]). Wyraźnie widoczne są również elementy sekularyzmu, ekologii społecznej czy wolnościowego socjalizmu[12][13][14].

Przypisy

  1. ↑ Krzysztof Strachota: Turcja i węzeł kurdyjski. Przewartościowania w cieniu kryzysu na Bliskim Wschodzie. osw.waw.pl. . (pol.).
  2. ↑ a b c Łukasz Kobierski: Ugrupowania Kurdyjskie w Syrii. psz.pl. . (pol.).
  3. ↑ a b Allan Kaval: Nowe sojusze w Kurdystanie. monde-diplomatique.pl. . . (pol.).
  4. ↑ a b c About Us. monde-ypgrojava.org. . (ang.).
  5. ↑ Barbara Cöllen: Kurdowie – przyjaciele czy wrogowie?. dw.com. . (pol.).
  6. ↑ Democratic Union Party . globalsecurity.org. . (ang.).
  7. ↑ Oskar Górzyński: Syryjscy Kurdowie ogłosili autonomię. Pierwszy krok w kierunku zmiany granic Bliskiego Wschodu?. wiadomosci.wp.pl. . (pol.).
  8. ↑ Bünyamin Keskin, PYD’s New Shadow Leaders: Shahoz Hasan and Aisha Heso , The New Turkey, 5 października 2017 (ang.).
  9. ↑ Mahmut Bozarslan, PYD’de Yönetim Değişikliği , Amerikaninsesi, 29 września 2017 (kurd.).
  10. ↑ Tom Anderson, Eliza Egret, Democratic Confederalism in Kurdistan , Co-operation in Mesopotamia, 1 czerwca 2016 (ang.).
  11. ↑ What Is Jineolojî? , Jineoloji, 13 czerwca 2019 (ang.).
  12. ↑ Wes Enzinna, A Dream of Secular Utopia in ISIS’ Backyard , The New York Times, 13 czerwca 2019 (ang.).
  13. ↑ Social Ecology, Kurdistan, & the Origins of Freedom , Co-operation in Mesopotamia, 13 czerwca 2019 (ang.).
  14. ↑ Alexander Kolokotronis, The No State Solution: Institutionalizing Libertarian Socialism in Kurdistan , Truthout, 13 czerwca 2019 (ang.).