Pardaliparus

W dzisiejszym świecie Pardaliparus to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na współczesne społeczeństwo, czy po prostu ze względu na popularność, Pardaliparus to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Od swoich początków do dnia dzisiejszego Pardaliparus odgrywał kluczową rolę w życiu ludzi i dlatego coraz więcej osób pragnie dowiedzieć się więcej na ten fascynujący temat. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Pardaliparus, od jego początków po dzisiejszy wpływ, aby odkryć jego prawdziwy zasięg i znaczenie w społeczeństwie.

Pardaliparus
Sélys-Longchamps, 1884[1]
Ilustracja
Sikora żółtobrzucha (P. venustulus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

sikory

Rodzaj

Pardaliparus

Typ nomenklatoryczny

Parus elegans Lesson, 1831

Gatunki

3 gatunki – zobacz opis w tekście

Pardaliparusrodzaj ptaków z rodziny sikor (Paridae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące we wschodniej Azji – w Chinach i Filipinach[2].

Morfologia

Długość ciała 10–13 cm, masa ciała 9–15 g[3].

Systematyka

Rodzaj zdefiniował w 1884 roku belgijski zoolog Edmond de Sélys Longchamps na łamach „Bulletin de la Société zoologique de France”[1]. Autor nie wskazał gatunku typowego. W ramach późniejszego oznaczenia w 1902 roku amerykański ornitolog Charles Wallace Richmond na typ nomenklatoryczny wyznaczył sikorę plamistą (P. elegans)[4].

Etymologia

Pardaliparus: zbitka wyrazowa nazw rodzajów: Pardalotus Vieillot, 1816 (lamparcik) oraz Parus Linnaeus, 1758 (sikora)[5].

Podział systematyczny

Takson wyodrębniony ostatnio z Periparus[6]. Do rodzaju należą następujące gatunki[7]:

Przypisy

  1. a b E. de Sélys Longchamps. Considérations sur le Genre Mésange (Parus). „Bulletin de la Société zoologique de France”. 9, s. 73, 1884. (fr.). 
  2. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (redaktorzy), Waxwings and allies, tits, penduline tits , IOC World Bird List (v13.1) (ang.).
  3. D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Tits, Chickadees, and Titmice (Paridae), version 1.0, S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2020, Periparus, DOI10.2173/bow.parida1.01 (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  4. Ch.W. Richmond. List of generic terms proposed for birds during the years 1890 to 1900, inclusive, to which are added names omitted by Waterhouse in his „Index Generum Avium”. „Proceedings of the United States National Museum”. 24 (1267), s. 704, 1902. (ang.). 
  5. Pardaliparus, The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  6. U.S. Johansson, J. Ekman, R.C.K. Bowie, P. Halvarsson, J.I. Ohlson, T.D. Price & P.G.P. Ericson. A complete multilocus species phylogeny of the tits and chickadees (Aves: Paridae). „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 69 (3), s. 852–860, 2013. DOI: 10.1016/j.ympev.2013.06.019. (ang.). 
  7. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko, Rodzina: Paridae Vigors, 1825 – sikory - Tits, chickadees (wersja: 2020-07-21), Kompletna lista ptaków świata , Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego .