Papryka

W tym artykule będziemy odkrywać fascynujący świat Papryka, temat, który przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i miejscu. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na środowisko akademickie, Papryka wywołał wielkie zainteresowanie i ciekawość u wszystkich typów jednostek. Na tych stronach będziemy analizować różne aspekty Papryka, od jego początków po dzisiejszą ewolucję. Przygotuj się na ekscytującą podróż przez Papryka i odkryj wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania!

Ten artykuł dotyczy rodzaju roślin o nazwie papryka. Zobacz też: papryka (warzywo i przyprawa).
Papryka
Ilustracja
Morfologia (papryka roczna)
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

psiankowce

Rodzina

psiankowate

Rodzaj

papryka

Nazwa systematyczna
Capsicum L.
Sp. Pl, 188. 1 Mai 1753
Typ nomenklatoryczny

Capsicum annuum L.[3]

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Kwiat Capsicum pubescens
Owoce papryki rocznej

Papryka[4], pieprzowiec[5] (Capsicum L.) – rodzaj roślin z rodziny psiankowatych. Obejmuje 37 gatunków[6]. Rośliny te pochodzą z Ameryki Środkowej i Południowej z terenów między północnym Meksykiem i północną Argentyną. Współcześnie są szeroko rozprzestrzenione w uprawie na całym świecie, a jako zdziczałe spotykane są w strefie międzyzwrotnikowej i w ciepłym klimacie umiarkowanym[6].

Owoce kilku gatunków wykorzystywane są jako przyprawy. Mają one w drugiej dekadzie XXI wieku 25% udziału w rynku przypraw (na drugim miejscu jest pieprz czarny z udziałem 17%). Wyróżniają się one wysoką zawartością witaminy C i kapsaicyny odpowiadającej za uczucie pieczenia. Poza wykorzystaniem kulinarnym stosowane są jako rośliny lecznicze i ozdobne. Uprawiane są od co najmniej 6000 lat, wyhodowano wiele odmian, reprezentujących w ogromnej większości cztery gatunki: papryka roczna C. annuum, papryka habanero C. chinense, papryka owocowa C. frutescens i Capsicum pubescens[7].

Systematyka

Pozycja systematyczna według APweb (aktualizowany system APG IV z 2016)

Rodzaj z rodziny psiankowatych (Solanaceae) z rzędu psiankowców (Solanales)[2]. W obrębie rodziny jest klasyfikowany do plemienia Capsiceae w podrodzinie Solanoideae[8].

Wykaz gatunków[6]

Zastosowanie

  • Należące tu rośliny znane są z jagód, które u odmian przyprawowych (pochodzących od kilku gatunków uprawianych) mają cienkie ścianki i są niewielkie, u odmian warzywnych papryki rocznej jagody są okazałe i mają ścianki zgrubiałe i mięsiste. O specyficznym, ostrym smaku owoców decyduje alkaloid kapsaicyna. Owoce są popularnie stosowane w sztuce kulinarnej. Przyrządza się z nich potrawy, a także stosuje jako przyprawę i składnik sałatek[10].
  • Owoce papryki mają właściwości lecznicze[10].
  • Niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne.

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 (ang.).
  2. ↑ a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. ↑ Index Nominum Genericorum. .
  4. ↑ Wiesław Gawryś, Słownik roślin zielnych: łacińsko-polski, Kraków: Officina Botanica, 2008, s. 46, ISBN 978-83-925110-5-2, OCLC 297569208.
  5. ↑ Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003. ISBN 83-214-1305-6.
  6. ↑ a b c Capsicum L.. Plants of the World online . Royal Botanic Gardens, Kew. .
  7. ↑ David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 162, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  8. ↑ Genus Capsicum L.. Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) . USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. .
  9. ↑ Małgorzata Świdzińska (red.), Wielka encyklopedia przyrody. Rośliny kwiatowe. T. 2, Warszawa: Muza SA, 1998, s. 227-228, ISBN 83-7079-779-2.
  10. ↑ a b Anna Mazerant: Mała księga ziół. Warszawa: Inst. Wyd. Zw. Zawodowych, 1990. ISBN 83-202-0810-6.

Bibliografia