Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 – 100 m stylem grzbietowym mężczyzn
W tym artykule będziemy eksplorować i analizować Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 – 100 m stylem grzbietowym mężczyzn z różnych perspektyw i punktów widzenia. Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 – 100 m stylem grzbietowym mężczyzn to temat, który wywołał zainteresowanie i debatę w różnych obszarach, generując sprzeczne opinie i głębokie refleksje. Na tych stronach będziemy zagłębiać się w różne aspekty składające się na Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 – 100 m stylem grzbietowym mężczyzn, od jego historii i ewolucji po konsekwencje dla współczesnego społeczeństwa. Zbadane zostaną jego konsekwencje w sferze społecznej, gospodarczej, kulturalnej i politycznej, aby przedstawić wszechstronną i szczegółową wizję tego, tak aktualnego dzisiaj tematu. Poprzez wyczerpującą analizę staramy się rzucić światło na Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 – 100 m stylem grzbietowym mężczyzn i jego konsekwencje, otwierając drzwi do krytycznej i konstruktywnej refleksji, która zachęca do dyskusji i dialogu.
| Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912 | |||
| |||
| |||
| Miejsce | |||
|---|---|---|---|
| Termin | |||
| Liczba sportowców |
39 (18 wystartowało) | ||
| Obiekt rozgrywek | |||
 Złoty medal
|
|||
 Srebrny medal
|
|||
 Brązowy medal
|
|||
Wyścig na 100 metrów stylem grzbietowym mężczyzn był jedną z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas V Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie. Do rywalizacji zgłoszonych zostało 39 zawodników, jednak ostatecznie w zawodach wystartowało 18 pływaków z siedmiu reprezentacji.
W czasie, gdy zawodnicy amerykańscy nie uczestniczyli w mistrzostwach rozgrywanych na otwartym basenie, Harry Hebner dominował wśród amerykańskich grzbiecistów. Na krytym basenie posiadał mistrza kraju na dystansie 150 jardów w latach 1910–1916. Amerykanin rzadko pływał na dystansach dłuższych niż 100 metrów, czy też odpowiedniku tego dystansu w jednostkach imperialnych, czyli 110 jardów, lecz był rekordzistą kraju zarówno na 100 i 150 jardów. Na początku 1912 roku rekord świata należał do Węgra Andrása Baronyi i został ustanowiony 17 lipca 1911 w Budapeszcie. Rekord Węgra został jednak dwukrotnie poprawiony w roku olimpijskim. Jako pierwszy dokonał tego 6 kwietnia 1912 z wynikiem 1:18,4 Oscar Schiele na zawodach w Brukseli, natomiast 29 kwietnia jego rodak Otto Fahr w Magdeburgu uzyskał wynik 1:15,6. Wszyscy rekordziści wzięli udział w zawodach w Sztokholmie – Schiele został zdyskwalifikowany w eliminacjach, Baronyi zajął 4. miejsce, a Fahr wywalczył srebrny medal.
Rekordy
| Rekord świata |  Otto Fahr (GER) |
1:15,6 | Magdeburg (GER) |
29 kwietnia 1912 |
| Rekord olimpijski | Arno Bieberstein (GER) |
1:24,6 |  Londyn (GBR) |
17 lipca 1908 |
Eliminacje
Początkowo rozlosowanych zostało 7 wyścigów eliminacyjnych, jednak z powodu ogromnej liczby wycofań, eliminacje zostały rozlosowane ponownie.
- Zawodnicy pierwotnie zgłoszeni, jednak wycofani przed ponownym losowaniem eliminacji
| Zawodnik | Państwo | Wyścig |
|---|---|---|
| James Slane | Wielka Brytania |
1 |
| Ivan Géczy |  Węgry |
1 |
| Aldo Cigheri |  Włochy |
1 |
| Victor Pierre Eggman |  Francja |
2 |
| Nikolaus Bartkó | Węgry |
2 |
| Mario Massa | Włochy |
2 |
| Wiktor Baranow |  Rosja |
2 |
| Émile Bangerter | Francja |
3 |
| Josef Selmeczi | Węgry |
3 |
| Davide Baiardo | Włochy |
3 |
| Paudely Psycha |  Grecja |
5 |
| István Wendelin | Węgry |
5 |
| George Godfrey |  ZPA |
5 |
| Daniel Lehu | Francja |
6 |
| Mario Portolongo | Włochy |
6 |
| Aleksiej Andriejew | Rosja |
6 |
Ostatecznie do eliminacji rozegranych w dniach 9–10 lipca 1912 przystąpiło 18 zawodników, którzy zostali podzieleni na 5 wyścigów. Awans uzyskiwało dwóch najlepszych z każdego wyścigu (Q) oraz najszybszy z zawodników na trzecim miejscu (q).
- Wyścig 1 – 9 lipca, 12:15
| Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Harry Hebner |  Stany Zjednoczone
|
1:21,0 | Q, 
|
| 2. | Otto Groß | Niemcy
|
1:24,0 | Q |
| 3. | Åke Bergman |  Szwecja
|
1:33,8 | |
| – | Oscar Schiele | Niemcy
|
DSQ |
- Wyścig 2 – 9 lipca, 12:25
| Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Otto Fahr | Niemcy
|
1:22,0 | Q |
| 2. | George Webster | Wielka Brytania
|
1:29,4 | Q |
| 3. | Hugo Lundevall | Szwecja
|
1:46,8 | |
| – | János Wenk | Węgry
|
(1:28,6) | DSQ |
| Henri Dubois | Francja
|
DNS | ||
| Andreas Asimakopoulos | Grecja
|
- Wyścig 3 – 9 lipca, 12:30
| Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
|---|---|---|---|---|
| 1. | András Baronyi | Węgry
|
1:22,0 | Q |
| 2. | Paul Kellner | Niemcy
|
1:26,0 | Q |
| 3. | Harry Svendsen |  Norwegia
|
1:47,2 | |
| – | Oscar Grégoire |  Belgia
|
(1:29,8) | DSQ |
- Wyścig 4 – 10 lipca, 13:00
| Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Herbert Haresnape | Wielka Brytania
|
1:27,0 | Q |
| 2. | Erich Schultze | Niemcy
|
1:27,2 | Q |
| 3. | Gunnar Sundman | Szwecja
|
1:31,2 | q |
| 4. | John Johnsen | Norwegia
|
1:34,2 |
- Wyścig 5 – 10 lipca, 13:05
| Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
|---|---|---|---|---|
| 1. | László Szentgróthy | Węgry
|
1:26,6 | Q |
| 2. | Frank Sandon | Wielka Brytania
|
1:31,8 | Q |
| – | Maurice Quintard | Francja
|
DNS | |
| Virgilio Bellazza | Włochy
|
|||
| Pontus Hanson | Szwecja
|
Półfinały
Półfinały rozegrano 10 lipca, awans uzyskiwało dwóch najlepszych z każdego wyścigu (Q) oraz najszybszy z zawodników na trzecim miejscu (q).
- Półfinał 1 – 10 lipca, 19:00
| Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Harry Hebner | Stany Zjednoczone
|
1:20,8 | Q,
|
| 2. | Otto Fahr | Niemcy
|
1:21,8 | Q |
| 3. | András Baronyi | Węgry
|
1:26,2 | q |
| 4. | László Szentgróthy | Węgry
|
1:26,4 | |
| 5. | Erich Schultze | Niemcy
|
||
| 6. | George Webster | Wielka Brytania
|
- Półfinał 2 – 10 lipca, 19:05
| Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Otto Groß | Niemcy
|
1:26,0 | Q |
| 2. | Paul Kellner | Niemcy
|
1:26,2 | Q |
| 3. | Herbert Haresnape | Wielka Brytania
|
1:26,8 | |
| 4. | Frank Sandon | Wielka Brytania
|
1:32,2 | |
| 5. | Gunnar Sundman | Szwecja
|
1:35,0 |
Finał
Finał rozegrano 13 lipca 1912 o godzinie 19:40. Rekordzista świata, Fahr, był niepokonany w eliminacjach. Finał, który rozpoczął się falstartem miał być pojedynkiem Fahra z Hebnerem. Amerykanin objął prowadzenie na początku wyścigu i ostatecznie wygrał o ponad sekundę. W oficjalnym raporcie pojedynek między nimi został tak podsumowany: „Hebner, który trzymał głowę wysoko nad taflą wody i mógł obserwować swoich przeciwników, wygrał bez większych trudności”.
| Miejsce | Zawodnik | Kraj | Wynik | Uwagi |
|---|---|---|---|---|
|
Harry Hebner | Stany Zjednoczone
|
1:21,2 | |
|
Otto Fahr | Niemcy
|
1:22,4 | |
|
Paul Kellner | Niemcy
|
1:24,2 | |
| 4. | András Baronyi | Węgry
|
1:25,2 | |
| 5. | Otto Groß | Niemcy
|
1:25,8 |
Bibliografia
- Bill Mallon, Hilary Evans, Arild Gjerde, Jeroen Heijmans: Swimming at the 1912 Stockholm Summer Games: Men’s 100 metres Backtstroke. Sports-reference.com. . . (ang.).
- olyMADmen: 100 metres Backstroke, Men. olympedia.org. . (ang.).
