Péter Marót

W tym artykule zbadamy wpływ, jaki Péter Marót wywarł na współczesne społeczeństwo. Péter Marót to temat o dużym znaczeniu i zainteresowaniu w dzisiejszym świecie, który wywołał szeroką debatę i szereg reperkusji w różnych obszarach. Przez lata mogliśmy obserwować, jak Péter Marót głęboko naznaczył sposób, w jaki żyjemy, myślimy i odnosimy się do naszego otoczenia. Poprzez szczegółową analizę zbadamy wiele aspektów Péter Marót, od jego początków po dzisiejszy wpływ, w celu zrozumienia jego prawdziwego zakresu i znaczenia.

Péter Marót
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1945
Miszkolc

Data i miejsce śmierci

7 czerwca 2020
Budapeszt

Wzrost

183 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Węgry
Igrzyska olimpijskie
srebro Monachium 1972 szermierka
(szabla ind.)
brąz Monachium 1972 szermierka
(szabla druż.)
Mistrzostwa świata
złoto Göteborg 1973 szabla druż.
srebro Ankara 1970 szabla druż.
srebro Wiedeń 1971 szabla druż.
srebro Budapeszt 1975 szabla druż.
brąz Grenoble 1974 szabla ind.
brąz Budapeszt 1975 szabla ind.
brąz Buenos Aires 1977 szabla druż.

Péter Marót (ur. 27 maja 1945 w Miszkolcu, zm. 7 czerwca 2020 w Budapeszcie) – węgierski szablista, dwukrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Na igrzyskach olimpijskich w Monachium w 1972 roku wywalczył srebrny medal w turnieju indywidualnym. W rundzie finałowej wygrał trzy z pięciu walk, ostatecznie rozdzielając na podium dwóch reprezentantów ZSRR: Wiktora Sidiaka i Władimira Nazłymowa. Parę dni później wspólnie z Pálem Gerevichem, Tamásem Kovácsem, Tiborem Pézsą i Péterem Bakonyim zdobył także brązowy medal drużynowo. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Montrealu był czwarty drużynowo i osiemnasty indywidualnie.

Podczas mistrzostw świata w Ankarze w 1970 roku reprezentacja Węgier w składzie: Tibor Pézsa, Tamás Kovács, Miklós Meszéna, Péter Marót i János Kalmár zdobyła srebro w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji zdobywał następnie złoty medal na mistrzostwach świata w Göteborgu (1973), srebrne na mistrzostwach świata w Wiedniu (1971) i mistrzostwach świata w Budapeszcie (1975) oraz brązowe na mistrzostwach świata w Grenoble (1974) i mistrzostwach świata w Buenos Aires (1977). Ponadto na ostatniej z tych imprez wywalczył brązowy medal indywidualnie, plasując się za Władimirem Nazłymowem i Polakiem Jackiem Bierkowskim.

Po zakończeniu kariery pracował jako trener.

W maju 2020 brał udział w wypadku samochodowym. W wyniku odniesionych obrażeń zmarł kilkanaście dni później.

Przypisy

Linki zewnętrzne