Oxycarenus modestus

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w świat Oxycarenus modestus, temat, który w ostatnich latach przykuł uwagę wielu osób. Zagłębimy się w jego pochodzenie, wpływ na społeczeństwo i wszystkie konsekwencje, jakie ze sobą niesie. Oxycarenus modestus to temat, który wywołał wiele sprzecznych opinii, dlatego ważne jest, aby dokładnie zrozumieć wszystkie aspekty z nim związane. W tym artykule zbadamy wszystkie aspekty Oxycarenus modestus i spróbujemy rzucić światło na ten złożony i fascynujący temat. Dołącz do nas w tej przygodzie wiedzy!

Oxycarenus modestus
(Fallen, 1829)
Ilustracja
Osobnik dorosły
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

pluskwiaki

Podrząd

pluskwiaki różnoskrzydłe

Infrarząd

Pentatomomorpha

Nadrodzina

Lygaeoidea

Rodzina

skupieńcowate

Rodzaj

Oxycarenus

Podrodzaj

Oxycarenus (Pseudoxycarenus)

Gatunek

Oxycarenus (Pseudoxycarenus) modestus

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Oxycarenus modestus – gatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny skupieńcowatych.

Taksonomia

Gatunek ten został opisany po raz pierwszy w 1829 roku przez Carla Fredrika Falléna pod nazwą Lygaeus modestus[1]. W 1849 roku Carl Henrik Boheman przeniósł go do rodzaju Pachymerus, a w 1851 Anders Gustaf Dahlbom do rodzaju Stenogaster[2]. W rodzaju Oxycarenus sklasyfikował go w 1860 roku Gustav Flor[3]. W podrodzaju Pseudoxycarenus umieścili go w 1997 Miguel Costas, M.A. Vázquez i Tomás López[4].

Morfologia

Pluskwiak o ciele długości od 3,1 do 4 mm, przy czym samce są przeciętnie mniejsze od samic. Głowa ma barwę czerwonawobrązową, przedplecze jest brązowe z ciemniejszą przepaską poprzeczną w przedniej połowie, a tarczka ciemnobrązowa – powierzchnia wszystkich tych części ciała jest w całości punktowana[4]. Półpokrywy mają bladożółtą przykrywkę z ciemnymi pasami i lekko wypukłą krawędzią tylną[5]. Międzykrywka jest brązowa z wyblakłą częścią dosiebną i czarną częścią odsiebną[4]. Ciemna z rozjaśnioną nasadą zakrywka nie przekracza długością przykrywki[5]. Czułki mają człon pierwszy czerwonawy lub czarny, człon drugi brązowy u nasady i czarny u wierzchołka, człon trzeci czarny ze zbrązowiałą nasadą, a człon czwarty jednolicie czarny. Czarna kłujka przekracza wysokość bioder tylnej pary odnóży. Przednia para odnóży ma uda uzbrojone w kolce[4].

Biologia i ekologia

Kopulacja

Owad ten jest fitofagiem ssącym soki roślin z rodziny brzozowatych. W środkowoeuropejskich warunkach klimatycznych jego roślinami żywicielskimi są przede wszystkim olsze, w tym olsza czarna i olsza szara. Sporadycznie obserwuje się żerowanie na brzozach[5][6].

Imagines odbywają zimowanie w otwartych, starych, zdrewniałych, szyszkowatych owocostanach olsz, w szczelinach ich kory oraz w ściółce nieopodal drzew żywicielskich. Rozmnażają się od kwietnia do czerwca. Samice składają jaja w szyszkowatych owocostanach. Larwy (nimfy) widuje się od maja do września. Pierwsze osobniki dorosłe nowego pokolenia pojawiają się w lipcu[6].

Rozprzestrzenienie

Gatunek palearktyczny, głównie europejski[4]. Wykazany został z Hiszpanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Holandii, Niemiec, Austrii, Szwajcarii, Włoch, Norwegii, Szwecji, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Białorusi, Ukrainy, Czech, Słowacji, Węgier, Słowenii, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Macedonii Północnej, Rumunii, Mołdawii, Bułgarii, Turcji, Krymu i Rosji, gdzie sięga na wschód po Kaukaz i obwód astrachański[7][8].

W Polsce stwierdzany jest od XIX wieku i jest jedynym przedstawicielem rodzaju zaliczanym do fauny rodzimej. Występuje głównie w południowej i środkowej części kraju, na północ sięgając po Pojezierze Gnieźnieńskie[5].

Przypisy

  1. ↑ C.F. Fallen: Hemiptera Sueciae cimicides eorumque familiae affines. Londini Gothorum: Berlingiana, 1829.
  2. ↑ Pablo M. Dellapé, Thomas J. Henry, DC David C. Eades: species Oxycarenus (Pseudoxycarenus) modestus (Fallen, 1829). Lygaeoidea Species File (Version 5.0/5.0) . .
  3. ↑ G. Flor. Die Rhynchoten Livlands in systematischer Folge beschrieben. „Arch. Naturk. Liv.-, Ehst u. Kurl.”. 3-4, s. 1-826, 1860. 
  4. ↑ a b c d e Miguel Costas, M.A. Vázquez, Tomás López. Sobre las especies del género Oxycarenus Fieber, 1837 (Heteroptera, Lygaeidae) de la Península Ibérica. „Zool. baetica”. 8, s. 5-17, 1997. 
  5. ↑ a b c d Marek Bunalski, Tomasz Klejdysz, Agnieszka Rosińska. Pluskwiaki różnoskrzydłe (Hemiptera: Heteroptera) północno-zachodniej Polski. Część 4. Rodzaj Oxycarenus (FIEBER, 1837) (Lygaeoidea: Oxycarenidae). „Wiadomości Entomologiczne”. 38 (4), s. 206–211, 2019. 
  6. ↑ a b Ekkehard Wachmann, Albert Melber, Jürgen Deckert: Wanzen. Band 3: Pentatomomorpha I: Aradoidea (Rindenwanzen), Lygaeoidea (Bodenwanzen u. a.), Pyrrhocoroidea (Feuerwanzen) und Coreoidea (Randwanzen u. a.). Keltern: Goecke & Evers, 2007, seria: Die Tierwelt Deutschlands und der angrenzenden Meeresteile nach ihren Merkmalen und nach ihrer Lebensweise. ISBN 978-3-937783-29-1.
  7. ↑ Oxycarenus (Oxycarenus) modestus (Fallen, 1829). Fauna Europaea . .
  8. ↑ J.A. Slater: A catalogue of the Lygaeidae of the world. Vol. I. Baltimore, Maryland: Wavely Press, 1964.