W dzisiejszym świecie Opisthocosmiinae stał się istotnym tematem, który generuje debaty i kontrowersje w różnych obszarach. Od sfery politycznej po kulturową Opisthocosmiinae przykuł uwagę różnych aktorów społecznych, którzy wyrazili sprzeczne opinie na ten temat. W tej sytuacji niezbędna jest dogłębna analiza implikacji i konsekwencji Opisthocosmiinae, a także zastanowienie się nad możliwymi rozwiązaniami i alternatywami, które można zaproponować. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie Opisthocosmiinae i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, aby zachęcić do konstruktywnej debaty i wymiany pomysłów.
Opisthocosmiinae | |
Verhoeff, 1902 | |
![]() Przedstawiciel rodzaju Opisthocosmia | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Infrarząd | |
Parvordo | |
(bez rangi) | Eudermaptera |
Nadrodzina | |
Rodzina | |
Podrodzina |
Opisthocosmiinae |
Opisthocosmiinae – podrodzina skorków z podrzędu Neodermaptera i rodziny skorkowatych.
Czułki zbudowane są bardzo długich i bardzo cienkich członów, z których pierwszy jest co najmniej tak długi jak rozstaw czułków. Trzonek czułka może być spłaszczony, podwójnie żeberkowany, silnie przewężony u nasady lub normalnie wykształcony i walcowaty. Pokrywy (tegminy) mogą być rozmaicie wykształcone, ale ich krawędzie boczne zawsze pozbawione są podłużnych listewek lub kili. U Sondax pokryw brak zupełnie, u Parasondax są szczątkowe i zredukowane do bocznych klapek, u Syntonus i Parasyntonus skrócone, a u pozostałych rodzajów dobrze lub całkowicie rozwinięte. Tylnych skrzydeł brak zupełnie. Śródpiersie jest mniej więcej tak szerokie jak długie, kwadratowe w zarysie. Odnóża są długie i smukłe. Golenie tylnej ich pary po rozciągnięciu wzdłuż ciała sięgają do poziomu nasady szczypiec lub dalej. Wydłużony, zwykle pośrodku rozszerzony odwłok ma w przypadku samca ostatni z tergitów o formie trapezowatej i dość spłaszczonej lub opadającej. Przysadki odwłokowe przekształcone są w cienkie i wydłużone szczypce, które u samców są szeroko rozstawione i w różny sposób uzbrojone. Narządy genitalne są stosunkowo szerokie i dysponują relatywnie dużych rozmiarów paramerami zewnętrznymi[1].
Przedstawiciele podrodziny zasiedlają tropikalne rejony Afryki, Azji i Ameryki[1].
Takson ten wprowadzony został w 1902 roku przez Karla Wilhelma Verhoeffa. Należy doń 18 rodzajów[2][1]: