Operculina

Operculina to temat, który w ostatnich latach przyciągnął uwagę wielu osób. Ze względu na swój wpływ na społeczeństwo i kulturę wywołał liczne debaty i sprzeczne opinie. Od początków do chwili obecnej Operculina był przedmiotem studiów i badań i nadal pozostaje przedmiotem zainteresowania naukowców, ekspertów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Operculina, analizując jego wpływ, wyzwania i możliwości.

Operculina
Ilustracja
Operculina turpethum
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

psiankowce

Rodzina

powojowate

Rodzaj

Operculina

Nazwa systematyczna
Operculina Silva Manso
Enum. Subst. Braz.: 16 (1836)[3]
Typ nomenklatoryczny

C. bifida (M. Vahl) Rafinesque[4]

Synonimy
  • Nemanthera Raf.
  • Piptostegia Rchb.
  • Turpethum Raf.[3]
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Operculina hamiltonii

Operculina – rodzaj roślin z rodziny powojowatych (Convolvulaceae). Obejmuje 13 gatunków[3]. Zasięg rodzaju obejmuje wszystkie kontynenty w strefie międzyzwrotnikowej z centrum zróżnicowania w południowo-wschodniej Azji[3][5]. Korzenie Operculina turpethum mają bardzo silne działanie przeczyszczające[6].

Nazwa rodzaju utworzona została z łacińskiego słowa operculum znaczącego „przykrywka, wieczko” w nawiązaniu do wyglądu górnej części owocu otwierającej się po jego dojrzeniu[5].

Morfologia

Pokrój
Rośliny zielne (byliny) o pędach wijących się i wspinających, czasem płożących, zwykle nagich, rzadziej owłosionych[5], nierzadko oskrzydlonych[7].
Liście
Pojedyncze, ogonkowe, z blaszką jajowatą, dłoniasto lub pierzasto klapowaną, nagą lub owłosioną[5].
Kwiaty
Wyrastają z kątów liści pojedynczo lub zebrane po 2–3 w wierzchotki. Podkwiatki są zwykle obecne, podobne do liści. Działki kielicha są jajowate do kolistych, czasem ząbkowane na brzegu, równe lub nierówne, powiększają się podczas owocowania. Korona dzwonkowata lub lejkowata, biała, rzadziej żółta, łososiowa lub czerwonawa, całobrzega lub niewyraźnie 5-łatkowa[5]. Zalążnia dwukomorowa z czterema zalążkami[7]. Szyjka słupka rozwidlona z kulistawym znamieniem na końcu[5].
Owoce
Kanciaste lub kuliste torebki otwierające się wieczkiem. Nasiona w liczbie od 1 do 4, eliptyczne, nagie, rzadziej owłosione[5].

Systematyka

Pozycja systematyczna

Rodzaj nie przypisany do plemienia z podrodziny Convolvuloideae w obrębie rodziny powojowatych (Convolvulaceae)[8][2].

Wykaz gatunków[3]

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 (ang.).
  2. ↑ a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. ↑ a b c d e Operculina Silva Manso. Plants of the World online . Royal Botanic Gardens, Kew. .
  4. ↑ Operculina Silva Manso. Index Nominum Genericorum (ING) . Smithsonian Institution. .
  5. ↑ a b c d e f g Daniel F. Austin, Operculina Silva Manso, Flora of North America , eFloras.org .
  6. ↑ David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 649, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  7. ↑ a b Operculina S. Manso, Flora of China , eFloras.org .
  8. ↑ Genus Operculina Silva Manso, U.S. National Plant Germplasm System (GRIN Taxonomy) , USDA, Agricultural Research Service. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. .