Omaza

W dzisiejszym świecie Omaza stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na gospodarkę światową, Omaza to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Na przestrzeni dziejów Omaza odgrywał zasadniczą rolę w różnych aspektach życia codziennego, a jego znaczenie wciąż rośnie. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie Omaza i jego wpływ w różnych obszarach, oferując pełną i zaktualizowaną wizję tego bardzo istotnego tematu.

Omaza
ilustracja
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska
 Rosja

Lokalizacja

woj. warmińsko-mazurskie
obwód królewiecki

Rzeka
Długość 27,4 km
Ujście
Recypient Banówka
Współrzędne

54°26′20,4″N 19°56′16,2″E/54,439013 19,937839

Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „ujście”
Wybudowany w roku 2000 most na rzece Omazie o długości 400 m, od 24 września 2008 roku biegnie po nim droga ekspresowa S22.

Omaza (ros. Игнатьевка) – rzeka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim i w Rosji, prawobrzeżny dopływ Banówki, o długości 27,4 km[1].

Źródła cieku znajdują się w wąskim wąwozie na zachód od wsi Lutkowo. Rzeka trzykrotnie przekracza granicę polsko-rosyjską, nim opuści Polskę, przy czym większa część długości rzeki przypada na terytorium Polski. Na całej długości jest to nieuregulowany, bystry strumień, płynący zalesioną doliną w otoczeniu pól i nieużytków. W Omazie dominującą rybą jest pstrąg potokowy, pochodzący z naturalnego tarła. Prócz pstrąga w rzece występują jeszcze takie ryby jak: głowacze, strzeble i ślizy[2].

Pomiędzy Grzechotkami i Pęciszewem na zachód od nieistniejącego PGR-u Sarniki w pobliżu ujścia bezimiennego cieku do Omazy znajduje się głaz narzutowy zwany dawniej Teufelstein. Jest to szary, grubokrystaliczny granit. Wymiary głazu: obwód 12 m, wysokość 2,15, długość 4,2 m i szerokość 3,2 m. Od 1961 jest to pomnik przyrody (Dec. Nr RXII. 283/61 Prez. WRN w Olsztynie z 27.11.1961)[3].

Galeria

Przypisy

  1. Grzegorz Radtke, Rafał Bernaś, Krzysztof Cegiel, Piotr Dębowski, Michał Skóra– ICHTIOFAUNA DORZECZA BAUDY ORAZ MNIEJSZYCH CIEKÓW UCHODZĄCYCH DO ZALEWU WIŚLANEGO, Roczniki naukowe PZW, 2011
  2. Omaza, „Wiadomości Wędkarskie online” .
  3. Głaz narzutowy "Diabelski Kamień" koło Sarnik - Encyklopedia Warmii i Mazur, „Encyklopedia Warmii i Mazur” (pol.).