Omar Catarí

W tym artykule zagłębimy się w Omar Catarí i wszystkie aspekty z nim związane. Od jego powstania po dzień dzisiejszy, poprzez implikacje w różnych obszarach, chcemy przedstawić pełną i szczegółową wizję tego tematu. Zbadamy jego wpływ na społeczeństwo, kulturę, politykę i gospodarkę, a także jego znaczenie na arenie międzynarodowej. Dodatkowo omówimy, jak Omar Catarí ewoluował na przestrzeni czasu i jak nadal wpływa na nasze życie dzisiaj. Artykuł ten ma na celu przedstawienie wszechstronnego i wzbogacającego spojrzenia na Omar Catarí, w celu wygenerowania głębokiej refleksji na temat jego znaczenia w dzisiejszym świecie.

Omar Catarí Peraza
Ilustracja
Omar Catarí (1983)
Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1964
Barquisimeto

Obywatelstwo

Wenezuela

Wzrost

170 cm

Kategoria wagowa

junior lekka

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

15

Zwycięstwa

11

Przez nokauty

2

Porażki

4

Remisy

0

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wenezuela
Igrzyska olimpijskie
brąz Los Angeles 1984 boks
(waga piórkowa)
Igrzyska Ameryki Środkowej i Karaibów
brąz Santiago de los Caballeros 1986 waga piórkowa
Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów
złoto San José 1987 waga piórkowa

Omar Catarí Peraza (ur. 25 kwietnia 1964 w Barquisimeto[1]) – wenezuelski bokser, medalista olimpijski.

Kariera w boksie amatorskim

Jako amator startował w kategorii piórkowej (do 57 kg). Odpadł w ćwierćfinale igrzysk panamerykańskich w 1983 w Caracas po przegranej z późniejszym triumfatorem Adolfo Hortą[2].

Na letnich igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles zdobył brązowy medal po wygraniu trzech walk i przegranej w półfinale z Meldrickiem Taylorem ze Stanów Zjednoczonych[1]. Odpadł w drugiej walce na mistrzostwach świata w 1986 w Reno[3]. Zdobył brązowy medal na igrzyskach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1986 w Santiago de los Caballeros[4]. Przegrał pierwszą walkę z Arnaldo Mesą z Kuby na igrzyskach panamerykańskich w 1987 w Indianapolis[5].

Zwyciężył na mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1987 w San José[6]. Odpadł w eliminacjach letnich igrzysk olimpijskich w 1988 w Seulu po przegranej w 2. walce z Abdelhakiem Aszikiem z Maroka[1].

Kariera w boksie zawodowym

Przeszedł na zawodowstwo w 1991. Walczył w kategorii junior lekkiej (superpiórkowej).

24 lutego 1992 w Inglewood spróbował odebrać tytuł mistrza świata federacji WBA w tej wadze Genaro Hernándezowi, ale przegrał jednogłośnie na punkty. Kolejną walkę przegrał przez nokaut i zakończył karierę. Ogółem w latach 1989–1992 stoczył 15 pojedynków, z których wygrał 11, a przegrał 4[7].

Przypisy

  1. ↑ a b c Omar Catarí , olympedia.org (ang.).
  2. ↑ 9.Panamerican Games – Caracas, Venezuela – August 14–29 1983 , amateur-boxing.strefa.pl (ang.).
  3. ↑ 4.World Championships – Sparks Convention Center, Reno, USA – May 8–18, 1986 , amateur-boxing.strefa.pl (ang.).
  4. ↑ 15.Central American and Caribbean Games – Santiago de los Caballeros, Dominican Republic – June 24 – July 5 1986 , amateur-boxing.strefa.pl (ang.).
  5. ↑ 10.Panamerican Games – Indianapolis, USA – August 8–23 1987 , amateur-boxing.strefa.pl (ang.).
  6. ↑ 18.Central American and Caribbean Championships – Gimnasio Nacional, San Jose, Costa Rica – November 15–21, 1987 , amateur-boxing.strefa.pl (ang.).
  7. ↑ Omar Catari , boxrec.com (ang.).