Dziś temat Ola Ullsten jest niezwykle ważny i przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, jego dzisiejsze znaczenie, czy po prostu ze względu na swoją fascynującą historię, Ola Ullsten stał się tematem ciągłej debaty. Od samego początku po możliwe konsekwencje w przyszłości Ola Ullsten okazał się ekscytującym tematem, który zasługuje na dogłębne zbadanie. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty Ola Ullsten, analizując jego pochodzenie, ewolucję i możliwe przyszłe scenariusze.
Data i miejsce urodzenia |
23 czerwca 1931 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
28 maja 2018 |
Premier Szwecji | |
Okres |
od 18 października 1978 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister spraw zagranicznych Szwecji | |
Okres |
od 12 października 1979 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Ola Ullsten, właśc. Stig Kjell Olof Ullstén (ur. 23 czerwca 1931 w Teg, zm. 28 maja 2018[1][2] w Öja) – szwedzki polityk, działacz Ludowej Partii Liberałów i jej lider w latach 1978–1983, parlamentarzysta i minister, od 1978 do 1979 premier Szwecji.
Urodził się w miejscowości Teg, włączonej później do Umeå[2]. Kształcił się w zawodzie pracownika społecznego, który wykonywał[3]. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Ludowej Partii Liberałów. Był pracownikiem frakcji poselskiej swojej partii (1957–1961) i urzędnikiem w departamencie kultury władz Sztokholmu (1962). W latach 1962–1964 publikował w dzienniku „Dagens Nyheter”. W tym samym okresie przewodniczył organizacji młodzieżowej liberałów[3][4]. W latach 1965–1984 był posłem do Riksdagu[4].
Stał się jednym z liderów szwedzkiej centroprawicy, która w 1976 przejęła władzę po wieloletnich rządach socjaldemokratów i sprawowała ją do 1982[1]. Pełnił w tym okresie szereg funkcji rządowych, w międzyczasie w 1978 stanął na czele liberałów[5]. W latach 1976–1978 był ministrem bez teki[6] odpowiedzialnym za pomoc rozwojową[4], a od 1977 również za imigrację[2]. W 1978 wykonywał obowiązki wicepremiera[5]. Gdy koalicja rządowa rozpadła się na tle sporów dotyczących energetyki jądrowej[2] (Ola Ullsten sytuował się jako jej zwolennik[1]), w październiku 1978 został premierem rządu mniejszościowego, którym kierował do października 1979[6]. Następnie do 1982 pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych[6], od 1980 jednocześnie ponownie był wicepremierem[5].
W 1983 oddał przywództwo w partii, zastąpił go wówczas Bengt Westerberg[5]. Przeszedł do pracy w dyplomacji, zajmując stanowiska ambasadora Szwecji w Kanadzie (1984–1989)[4] i we Włoszech (1989–1996)[2].